Abraham, de aartsvader
(1728)–Arnold Hoogvliet–
Auteursrechtvrijin XII boeken
[pagina *4r]
| |
 | |
[pagina *4v]
| |
van Vlaardinge en Vlaardingerambacht, hoogingeland van Delflant, hoogheemraat van Schielant, enz. enz. enz.
LEg nu, doorluchte Burgerheer,
De stat-en lant-en staatzorg neêr;
Laat gloritytels, eeretrappen,
De bundelbylen, Heemraatschappen,
De vierschaar, daar men 't recht bepleit,
Het slaghzwaart der Gerechtigheit,
En wat uw' geest bezet met kommer
Eens rusten in d' olyvelommer,
Waarin de Tuinmaagt, onbepaalt,
Thans nogh den vryen adem haalt:
Ontspan, ô
Vander Heim, de boge,
Om, met een goedertieren ooge,
Myn Bybeldichtnimf aan te zien;
Die u wil eer, en hulde biên,
| |
[pagina **1r]
| |
En daarom ('t zy met uw behagen.)
Uw' naam op 't blanke voorhooft dragen;
Om dus, ô Star des Statentrans,
Een' straal te leenen van uw' glans,
Die, met een weêrstuit van myn dichten,
De laster en den nyt doe zwichten.
Geen fabeldicht van vreemde goôn
Komt zy aan u, o Groote Zoon,
Eens gryzen Burgervaders, bieden;
Geen dolle drift van oorlogslieden,
Die Troje lag in puin en asch,
Te dreunen op een grove bas,
Blies haar die vlam in hart en ader;
Maar aller vromen Groote Vader,
De Spiegel, waar de deugt in kykt,
Een Toetssteen, dien 't geloof bestrykt,
D' Aaloude glory der Hebreeuwen,
De Roem van meer dan dertigh eeuwen,
Godts Hartvrient, door Godts Geest verlicht,
Is 't voorwerp van myn Bybeldicht.
| |
[pagina **1v]
| |
't Is Abraham, die op myn bladen,
Met zyn Geloof en Heldendaden,
Zoo veel myn woordenkunst vermagh,
Gezet is in den heldren dagh.
Vergun nu aan myn Poëzye,
Dat zy aan u dien arbeit wye;
Die letterschildery ophang'
In 't rustvertrek; daar Staatbelang
Noch vlugge waereltzorgen dringen
In uw geloofsbespiegelingen.
Zoo ruste op u, en uwen Stam
De zegen van myn Abraham:
Zoo moet uw naam den tyt verduuren,
Geéért by Neêrlants Palinuuren,
Zoolang de Schie haar adem haal'
En aan de Maas den tol betaal'.
Te Vlaardinge den XVde van Herfstmaand 1727.
Arnold Hoogvliet. |
|