Bijlagen.
Bijlage I.
Gesta Romanorum, uitgave 1481.
Cap. LXI. - Van die voersorghe of voerdenkinghe ende voersienicheyt altijt te hebben.
Socrates, ‘een philosophe’ is getrouwd met een ‘scone dochter’ van keizer Claudius ‘met dese hilicse voerwerde’, dat hij zal moeten sterven, wanneer zijne vrouw den geest geeft. Na een lang en gelukkig huwelijk wordt des wijzen vrouw ziek ‘ter doot toe’, waarom Socrates ‘zeer droevich was ende ginck in een woestine ende screyde bitterlic. Als hi dus in druc ende in liden was, soe quam daer dye coninc Alexander jaghen; ende een van Alexanders ridderen sach Socrates; hi reet daertoe; hi vraechde hem, wat mensch hi waer. Socrates antwoerde: “Ic ben een mensch van sulcken heer, die sijn knecht is heer van u heer.” Die ridder seide: “Daer is gheen meerre heer in deser werrelt dan mijn heer. Mer want ghi dit segt, so sal ic u brengen tot minen here om te horen, wie dat u heer is, daerstu aldus vermetende van spreket.” Als hi voer den coninck ghebracht wert, so seide die coninc tot hem: “Lieve vrient, segt mi wie is u heer daer ghi van segghet, dat sijn knecht mijn here is?” Socrates antwoerde: “Mijn here is die reden, sijn knecht is die wil. Daerom ist waer, dat ic gheseyt heb, want ghi hebt u rijck tot nu toe gheregeert na uwen wille ende niet nae reden, ende daerom die knecht mijns heren, dat is die wille, is u heer.” Als Alexander dit ghehoert hadde, so seyde hi tot hem: “Mijn alreliefste vrient, du hebste wel gheantwoert; gaet in vrede.” Ende van dien dach of, soe begonde Alexander,
Auteursrecht onbekend