Bijlage II.
Gesta Romanorum, uitgave 1481.
Cap. XXXIX. Van die wonden ende quetsuren der sielen.
‘Alexander die grote coninc heeft gheregneert, die heerscapie had over al die werelt. Het gheboerde eens, dat hi een groet heer van volc vergaderde ende een stat beleyde. Ende in dat velt voer die stede verloes hi voel volcs; ridderen ende knechten, sonder slage ende ongequetst storven si. Ende want hem dit seer verwonderde, so dede hi sijn philosophen, sijn wyse meesters, roepen ende seyde: “O, mijn lieve meesters, hoe mach dit geschyen, dat mijn volc aldus sonder quetsinghe sterven?” Si antwoerden: “Lieve, genadige heer, dat en is gheen wonder, want op die muer van der stat is een basiliscus, dat is een so venijnde dier, so wye dattet aensiet, vant gesicht werden si ontsteken met venijn ende sterven.” Die coninc vraechde: “Wat remedye is tegen dit basiliske, dit dier?” Si antwoerden: “Laet een spigel hoech opriechten tusschen dat volc ende die stat daer dat dier is, ende so sal die reflixi ende aensieninghe weder tot hem selven comen ende dan salt selve sterven.” Ende alsoet is ghesciet.’ - (Volgt eene moralisatie.)
Auteursrecht onbekend