Inleyding tot de hooge schoole der schilderkonst: anders de zichtbaere werelt

[p. t.o. 173]

[p. 173]

Thalia.
De Kluchtspeelster.
Het vijfde Boek.

Inhoudt.

THaleie als Hofmeestres der Eedle konst, gewoon

In kamerspel en klucht met vreugde te verkeeren,
Leert hier de grage jeugt de zwier van't Ordineeren:

De min-en-maetschap, en gevoeghlijkheit van toon:

De sprong en troeping en voort al't schikkunstig schoon.

Zy raedt in Print, als't past, tot oeffning uit te geven
De vrucht van lange vlijt. Vermits m'ook in dit leeven

Niet altijts eeven staeg kan zingen eenen toon;

Zoo geeftze ook onderwijl, om droefheit te verbannen,
De geesten vryheit om eens eerlijk uit te spannen.

Op de Print.

HIer raekt de Konstgodes bezwangert eens aen't baeren,

De nooten zijn gestelt, zy zingt een vreugde zang:

Haer Speelkint past de Mask: zy kan ons het belang

Der schikkunst, Grieksch en Roomsch, ontbinden en verklaeren.
Een schilderbendeling aenschout hier met bedaeren

De vremde vonden van haer geestige bewint,

En ziet zich aen den schik van't toonspel stom en blint,

Daer zoo veel aerdicheên of't wonderlijkst vergaeren.

Een veilkrans dekt haer Kruin, als Liber toegedaen:

Zy treet in broosjes, en verandert als de Maen.