Zegepraal der goddelyke liefde

[p. 54]

XIV. Het kwaad werkt zyn beul.

Per quae peccat quis, per haec
& torquetur.

Apprennons au malheur d'vn autre
A preuenir tant mieux le nostre.

[p. 55]

Verderflyke overvloed.

De dingen daar men door zondigt zyn deselve,
waar uit ons de plage komt.

XIV. Gezang.

1.
O Rykaart, die zoo trots en stout,⁺
Op uw verganklyk goud,⁺
Zoo ydel u betrouwt,⁺
En daar uw rust op bouwt,⁺

Als stak'er heel iets zaligs in.⁺

Wat zyt gy dwaas van zin:⁺

Zaagt gy eens op,⁺

Gy gaaft de schop

Aan zulk een valse min.⁺

2.
De liefde tot verganklyk goed,
Zoo ze eens de ziel doorvroet,
Jaagt door hare overvloed,
De deugd uit het gemoed.

De ziel, die hier op weelde dryft

Van gelt, of staat gestyft,

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 56]

 

Verzuimt Gods wet,

 

Tot ze in het net

 

Dier dwaasheit hangen blyft.

3.
Zoo zag in zyn weerspannigheyt
Prins Absolon, verleyd
Door eygen zinlykheit,
Eerlang zyn val bereyd.

Toen hy ontvliedende 't gevaar,

Bleef hangen aan zyn hair.

Dat hair te blind,

Van hem bemind.

O pragt! wat drukt gy zwaar.

4.
Wie met onnutten last belaan,
Ten Hemel in wil gaan,
Word van zig zelfs verraan,
En mist de regte baan.

Zoo brengt de mens op hoovaardy

Gezet, zig zelfs in ly.

Wie op het goed

Vest zyn gemoed,

Treed dus zyn heyl voorby.

Zie op eens anders feyl op dat gy 't beter maak:
Een zeeschip op het strand, is een gewisse baak.

[p. 57]

Toepassing.

WEerspannigheit in weeldens overvloed,

Brengt onze ziel in velerley gevaren.

Begeerlykheit die hart nog oog voldoet,

Breyde Absolon een strop van zyne haren.

Verdwaalde mens let vry wat gy bestaat

Voor 't alziende oog, 't geen alles kan doorgronden.

Gy voed in 't hart geen zoo verlokkend quaad,

Of uw bederf zal daar in zyn gevonden.

VVel hem, die zig gelaten draagt, en stil,
En al zyn doen schikt na Gods wet, en wil.