Zedezangen en stigtelyke liederen

Vernoeging verwind gierigheyt.
LXXXVIII. Gezang.

Vois, Vlied gy van myn gezigt.
Sors sua quemque beat.

Vernoegt te zijn op aard

Is 't beste leven

Van God gegeven

En des hemels liefde waard,

Een gierigaart, hoe rijk, noit te vernoegen,
Verliest de vreugd van zijn gezegent deel,

Leeft in angstig wroegen,

[p. 131]

 

En tragt zig alles toe te voegen.

 

Die nimmer heeft te veel

 

Gaapt als de hel met open keel.

Zijn rustelooze ziel

Voelt haar verworgen

Van angst en zorgen

Daar noit 's hemels zege op viel.

Maar hy die hier vernoegt leeft, en te vreden
Bedankt gerust den gever van al 't goed.

Leeft na regt en reden

Van qua begeerte noit bestreden

Wat 's heylloose overvloed

By 't heyl van een gerust gemoed!