Zedezangen en stigtelyke liederen

[p. 72]

Zielzugt.
XLVII^ste gezang.

Sarbande.
In deo spes mea.

Op u alleen, ô God! is mijn betrouwen.

Gy zijt mijn hulp, en vaste toeverlaat.

Op u wil ik mijn hope, en welstant bouwen.

'T zy dat het my, hier wel, of qualijk gaat.

Hebt ge in dit leven

My iets gegeven?

'T zal aan my kleven:

Wie'er tegenstaat.

Zoo peysde ik, als mijn ziel, vermoeit van zorgen,

Uit haaren slaap gerezen, met een zugt

Aanbreken zag den nugtren frissen morgen

En 't pluimgedierte u loven in de lugt.

Want gy zijt stadig

Mijn ziel genadig.

En keert weldadig

'T leed waar voor ik dugt.

Wat schroomt ge dan, als 't gaat na Gods behagen.

Mijn ziel? 't is eens, wat ons op aard ontmoet:

Geen kruis valt zwaar in Jesus naam te dragen.

Getroost u dus alhier de tegenspoed!

Wat wiszelingen

[p. 73]

 

U ook bespringen;

 

God lof te zingen

 

Is het waardste goed.

Dat doende, zie 'k de haters voor u zwigten.

Steun, steun op hem, die 't alles spijst en voed.

Waar gy vervalt, hy zal u wederrigten

En voorstaan, als uw vyand bruld, en woed.

Niets zijn de kragten

Der mensen te agten

By zijne magten,

Daar hy 't al me hoed.

Zing dan en juig mijn ziel! op blijde wijzen

(In 's hemels lof, en eer noit quelens moe)

Zoo lang gy 't alverquikkend ligt ziet rijzen,

Vol liefde, en lust den Heere uw vaarzen toe.

Wat u te dragen

Sta, kus de plagen:

En slijt uw dagen

Dus noit quelens moe.