Zedezangen en stigtelyke liederen

De Goddelijke Liefde
XXXII^ste gezang.

Wijze. 'K was liever harder in het veld.

O Liefde zonder wederga!

O ondoorgrondelijk beminnen!

Hoe blijkt Gods liefde, uit zijn gena,

Om, als zijn kindren ons te winnen.

De Vader zend uit 's Hemels troon

Zijn eenigen geliefden Zoon.

En nood ons zelf ten Hemel binnen.

Is 'er immer iet

Den mens zoo groot geschiet.

Gods Engel stutte de offerhand

Toen Abram Izak dagt te slagten

Zijn zoon, uit welkers eenig pand

De stam van Isrel stont te wagten.

Maar God, die ons ten Hemel nood,

Geeft zijnen Zoon zelf aan de dood.

ô Liefde! boven elx gedagten.

Waar quam immer min

Zoo groot in 's mensen zin.

[p. 47]

3

 

Heeft God, ô Mens! u zoo bemind,

 

Om 't eewig heyl u te doen erven?

 

Wat is 'er dat u zoo verblind

 

Dat gy hier schroomt voor hem te sterven.

 

Ten minsten toon de liefde weer

 

Die gy ontfangt van God, uw Heer.

 

Wilt ge anders Jesus gunst verwerven,

 

Laat de min voor 't aards.

 

Hy voert u Hemelwaards.