Zedezangen en stigtelyke liederen

XXXI. Bedezang.

Vois, Valencienne
Of, La Lande.

Gy die gezeten

In het albeschouwend ligt

Ziet mijn haters in 't geweten,

En wat yder hier verrigt!

Vader van het wijd heel al,

Van 't geen is, en komen zal,

Keer hun, die van wraak bezeten

Staan na mijn bederf, en val!

Al mijn vertrouwen,

[p. 45]

 

Is, ô Heer! op u alleen.

 

Wie daar op zijn hoop mag bouwen

 

Ziet zyn vyanden vertreen.

 

Wat de boosheyt oit bedagt

 

Viel uit zonder list, of kragt,

 

Want uw arm heeft my behouwen,

 

Als ik scheen van u veragt.

Breek voorts de lagen

Van mijn snoode weerparty,

Op dat ik eens leve ontslagen

Van zijn woede, en razerny.

Al de bystand, die ik wagt

Is ô Heer! uit uwe magt.

'K wil, om niemands hulpe vragen,

Wijl ik u mijn Heyland agt.

Toom hunne tongen

Die my vloeken! demp hun haat!

Eer ik, door hun list gedwongen,

Val in hun gesmeed verraad!

Heeft uw hand my eens gered

Als ik weerloos op mijn bed

Van hun woede wierd besprongen?

Breek de strikken van hun net!

Dat ze ons bestrijden

Dan die naar ons leven staan:

'K zal daarom den weg niet mijden

Die 'k, voor hun gezigt, moet gaan.

[p. 46]

 

Hoe de haat dorst naer ons bloed

 

Als ons uw gena behoed,

 

Stellen we alle vrees ter zijden,

 

Wijl 't daar al voor wijken moet.