Zedezangen en stigtelyke liederen

XXXIII. Verjaarzang.

Vois, Dans l'Eté je veus faire la guerre &c.
Of, de 10 Geboden.

Alziende! die uit 's Hemels bogen,

Al wat 'er woelt beneen de Maan,

Beschouwt met uw genadige oogen,

Die 't al doet op en onder gaan,

En 't leven zijt van 's mensen leven!

ô Bron, en oorspronk van al 't goed

Dat ons op aarde word gegeven

In middelmaat of overvloed.

Beheerscher van al 't ongemeten!

Wien de Aarde tot een voetbank strekt,

Die ons om laag (hoe hoog gezeten)

Met uw genadevleugels dekt.

[p. 48]

4

 

Genadeschenker vol ontfarmen!

 

Vertreder van de hel, en dood,

 

Die de uwe omhelst met open armen

 

En hun beschermt voor allen nood!

ô Goede Vader, noyt bezweken

In weldoen (op wiens wenk de tijd

Ons, eer wy 't denken, is ontweken,

'T zy dat ze in lief of leed verslyt)

Wien komt de lof van mijn verjaren

Als u, ô ondoorgrondlijk ligt?

Wanneer de tijd ons is ontvaren:

Wien wyde ik mijn geboortedigt

Als u, ô Schepper aller mensen!

Die ons doet groejen of vergaan,

Als een vertrede bloem verslensen

Of heerlijk voor uw wezen staan.

Ontfang (gy wilt geen offer wagten

Van Runder, Ram, of Bokkebloed)

Een hart vol dankbare gedagten,

Een waar, en overtuigt gemoed,

Voor 's levens lang genote weelde,

Zoo dik verlengt op mijn gebeen,

Sins uwe hand my schiep, en teelde

Nu vijf en veertig jaar geleen.

[p. 49]

10

 

Ontfang, ô hooge Vader! weder

 

Dien tijd, van ons ten end gegaan!

 

Ze is u, die 't alles op en neder

 

Doet wentelen, of blijven staan.

Ze is u, die ze ons eerst hebt gegeven.

Wat eyssen wy, nu ze is voorby?

Uw toezigt op ons verdre leven

Op dat wy, van alle onheil vry

Uw Naam ter eere mogen zingen,

En als met een verniewt gemoed

Alle ydele bekommeringen

Gerust vertreden met de voet.

Laat ons op die Genade hopen!

En wisch alle onse misdaan uyt,

Tot dat (ons renperk afgeloopen)

De dood ons levens draiboom sluyt.