Zedezangen en stigtelyke liederen

XIV^de zang. Sarbande.
Gevolgt na den 128sten: Psalm.

Gelukkig is de man, die al zijn leven

Den Heere vreest, en boven al, bemind:

Die, als zijn kind, bewandelt zijne wegen,

En in Gods wet al zijn genoegen vind.

Zijn hand zal 't eten

[p. 22]

 

Hem ruim toemeten:

 

Hy zalig heten

 

Altijt wel gezind.

Zijne Egtgenoote zal vernoegt, en blijde

Ter eere van zijn stam, zoo vrugtbaar zijn,

Gelijk de wijnstok aan zijn wonings zijde

Bezwangert hangt van muskadellen wijn.

'T getal der kindren

Zal hem noit hindren,

Nog 't zijn vermindren,

Hoe veelvoudig 't schijn.

Want ziet zoo zegend God met roem, en eere

Het volk, dat hem stantvastig eert, en vreest,

Roem des de weldaan van uw God, en Heere,

Die u bestraalt uit Zion, met zijn geest.

Steun op zijn hoede

Steeds wel te moede:

Hy zend het goede

Dat elx leed geneest.

Zoo zult gy noit uw huisgeluk zien mindren.

Zoo gaet het u, na ziel, en lighaam wel.

Zoo ziet gy, oud van dagen, uw kinds kindren

Gekroont met vrede in 't zalig Israël.

Zoo slijt ge uw dagen,

Op Gods behagen,

Bevrijt van plagen

En vaart eewig wel.