Sonnetten. Reden vande waerdicheit der poesie
(1971)–P.C. Hooft–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 21]
| |
Op 't licht der Zee-vaert van Willem Janszoon.aant.En was den Leeuw sijn hart niet groter als sijn nest,
Neptunus had hem goet door noodrufts noot te temmen,
Maer sijn verstaelde borst sich barnen creunt, noch bremmen
Van Scylla' of haer gebuir; springt wt der duinen vest
Om onvermoeijelijck, Noord Suiden, Oost en West
D' onburgerlijcke Zee, sijn aes nae, door te swemmen.
Den vorck des Zee-godts, om de' oneffen vloên te kemmen,
O Prins der dieren, drijft hier aen v strandt in 't lest.
Dit boeck. Dat wijst, om v int vaeren, vaer t' ontslaen,
Der klippen dreigen, en der bancken lagen, aen;
Het leert vws hemels oord bij menich helder teken.
En weet men van haer wech en tredt geen wis bescheit,
De starren sijn in Zee nau meer als duisterheit;
Soo wert dan door dit licht des hemels licht ontsteken.
|
|