Gedichten. Deel 1

Aen me vrouw.

Me vrouw, zoo jck vernam,⁺

In uwer ooghen vlam,

Een' vonk die ujt uw harte quam,
Zij keerde van mijn' brandt de pijn,⁴⁾
In zoetheit van een' zonneschijn.

Maer dat bekoorend licht

Van 't goddelijk gezicht,

Waer aen jck heb mijn ziel verplicht,⁸⁾
Dat blixemt dujsend lieflijckheên,
En gunt 'er mij, (helas!) niet een'.

+ Me vrouw, zoo jck vernam. Volgens hs. A. In den druk van 1636 wordt als wijze opgegeven: Ik zoud Jonkfrouw, vertrouwt, etc.

4) keerde, zou verkeeren veranderen.

8) verplicht, verbonden, onderworpen.

[p. 266]

 

Ick heb u vaek verklaert,

 

Wat jck u offer. Waer 't

 

Niet beter lijf en ziel aenvaert,

 

Om eeuwigh u ten dienst te staen,

15

Dan die te doen in 't vjer vergaen?

 

 

 

Ghij ziet, hoe dat jck slijt,

 

En word mijn' krachten quijt

 

Door hitte, die mijn hart bestrijdt.

 

En schijnt Godin, alleen vereert¹⁹⁾

20

Met offer schoon tot asch verteert.²⁰⁾

 

 

 

Mijns levens lust verdort,

 

In traenen die jck stort

 

Uw strengheit niet geweekt en wordt.

 

In windt van zuchten, die jck loos,

25

Mij laestmael docht, uw hart bevroos.

 

 

 

Indien jck u verhael

 

Den aerdt der vremde quael,

 

Het schijnt ghij niet verstaet mijn' tael:

 

Oft dat uw' wijsheit straf begekt

30

De tongen daer de min meê sprekt.³⁰⁾

 

 

 

Tot wraek van al dit leedt,

 

Wensch ick aen u besteedt³²⁾

 

Al 't goedt dat jck te wenschen weet:

 

En nemmer u, de dienst, dien ghij

 

Onwaerdigh vindt, van noode zij.

19) en schijnt, en gij schijnt.

20) schoon, geheel en al.

30) sprekt, spreekt.

32) aen u besteedt, dat u toegevoegd worde.