Gedichten. Deel 1

Gebrek in lief gezocht.

Naedemael de felle brandt,⁺

Dien ick voed in 't ingewant,

Brandt zoo groot als die van Tróyen,
Niet en kan het ijs ontdójen,⁴⁾

+ Naedemael de felle brandt. Volgens hs. A.

4) niet, niets.

[p. 265]

5

'T welk, die mij te zeer behaeght,

 

In een' borst van ijser draeght;

 

Raedt mij 't bitter der ellenden,

 

Die mij geest en lichaem schenden,

 

Weighrende vernufts bestier,⁹⁾

10

IJs te werpen in mijn vier.

 

Des jck, die uw' fraejigheden¹¹⁾

 

Eerst, me vrouw, heb aengebeden,

 

Speur, met allen yver, nae

 

Yetwes, nu, dat u misstae.¹⁴⁾

15

Maer dewijl 't zoo swaer is, inden

 

Overvloedt der goën, te vinden

 

Eenigh quaedt, doch zoo veel doe,¹⁷⁾

 

Licht mij met uw' óóghen toe.¹⁸⁾

 

Laet wat dienen 't helder staeren

20

Aen mijn' blintheit, voor lantaeren,

 

Om bespiên een kleen gebrek,

 

Dat mij tot verkoeling strek.

 

Niet. Mijn' zinnen zich verzinden.²³⁾

 

Bet zoud' mij dat licht verblinden.

25

Dek die starren. Mijn gedacht

 

Ujt die klaerheit pujrt zijn' nacht.²⁶⁾

 

Ach hoe zoud' zich misstal tóóghen?²⁷⁾

 

D' uwe steken ujt mijn' óóghen,²⁸⁾

 

Zie jck die. Zoo jckze mis,

30

'K steek in diepe dujsternis.

9) weighrende vernufts bestier, niet luisterende naar het gezond verstand.

11) fraejigheden, alles wat tot sieraad strekt.

14) yetwes, iets.

17) doch, toch.

18) licht - toe, licht bij.

23) niet, neen; verzinden, vergisten.

26) pujrt, haalt.

27) hoe zou zich (aan u) iets vertoonen, dat leelijk of gebrekkig is.

28) uwe oogen steken de mijne uit.