Gedichten. Deel 1
(1899)–P.C. Hooft–
Auteursrecht onbekendDe 104 psalm Davidts.O Godt op u, wiens schoonheyt mij beviel,Ga naar voetnoot+Ga naar voetnoot1)
Wack'r ooghen sla, soo 't harte van mijn' siel,Ga naar voetnoot2)
Dat het ontfang' uw' glory ongemeeten,Ga naar voetnoot3)
En swanger gae met uwes roems geweeten.Ga naar voetnoot4)
5[regelnummer]
'T veelvoudich kleet van purper sat, vermaeltGa naar voetnoot5)
Met peerlen, gout en dier gesteent dat straelt,Ga naar voetnoot6)
Is duyster, dooff, en maer een kleedt van rouwe,Ga naar voetnoot7)
Bij 't rijcke licht daer ick u in aenschouwe.
Hoe gladt hebt ghij geschooren 't blaeuw gordijn,Ga naar voetnoot9)
10[regelnummer]
Daer beelden in van vlam geweeven sijn?
Wie kan bevroen hoe t' samen hangen blijven
De watren die ons over 't hooft heen drijven?
Een vloocke boogh van buyen staegh beroert,Ga naar voetnoot13)
Is 't welfsel daer ghij 't hemelsch hoff meê vloert.
15[regelnummer]
De wolcken licht sijn uw Caros, daer vooren
Spant ghij den wint gevlerckt, oft geeft hem spooren.
| |
[pagina 252]
| |
Tot boôn en uw trauwanten uytgesocht,
Sijn t vlammend vier en de geswinde toght.Ga naar voetnoot18)
Ghij hebt gegront onwickbaer 's aertrijckx packen.Ga naar voetnoot19)
20[regelnummer]
Wien heijsel streckt zijn eighen wicht en 't sacken.
Ghij sijt het die, gelijck turkijne pelGa naar voetnoot21)
Het water staen deed oover duijn en del.
Maer mits ghij straft' uw stem de vloeden hoordenGa naar voetnoot23)
En vlooden voor des schorren donders woorden.Ga naar voetnoot24)
25[regelnummer]
'T gheberchte stack (doen ghij 't ô vloên ontliept)
Sijn kruijnen op. Tot hun besette dieptGa naar voetnoot26)
Ontvielen doe, en schooven neêr de daelen.Ga naar voetnoot27)
Tsint, zeedigh is de zee, en past op paelen.Ga naar voetnoot28)Ga naar voetnoot28)
Dien dwingelant ghij schanst van 't aertrijck aff,Ga naar voetnoot29)
30[regelnummer]
Dat hijt niet weêr bedelv' in 't natte graff.
Maer straalen versch deed ghij ten bron uyt schieten
En beecken, door de klippen, ruijschend' vlieten.
Daer sietmen 't vee ten drenck bij driften gaen,Ga naar voetnoot33)
En 't moede wilt sijn' heeten dorst verslaen.
35[regelnummer]
'T ghevogelt wuft met zijn' besonge keelen,Ga naar voetnoot35)
Leert galmen daer de juyghende prieelen.
Maer d' heuvels hoogh ontwassen strooms genotGa naar voetnoot37)
Bevochticht ghij; o sorchdraghende Godt!
Aen hunne vrucht met een gestadich sweeven,
40[regelnummer]
Van frissen dauw in aesemende t' leeven.
Dies 't draghbaer jaer de boomen ooverlastGa naar voetnoot41)
En telghen kromt, daer 't weeligh ooft aen wast,
Als 't aerdrijck sat door 's milden heemels lecken,
Met gras vol-op het velt voor 't vee gaet decken.
45[regelnummer]
Het aertrijck jaeght door sijn' gesonden hujt
En tot den dienst der menschen leevert uijt
Al wat voor kruyt verquickt off reckt ons leeven,
En wejte soet van lucht om kracht te geeven.Ga naar voetnoot48)
Op dat de sorgh van 't klemmend harte stuijff,
50[regelnummer]
Met krachtich nat ghij swellen doet de druijff:
En schenckt ons wijn, schoon, smaeckelijck, en geurigh,
En vult met vreughd de borst te vooren treurigh.
| |
[pagina 253]
| |
Soo waeght de geen die suffigh zat eerlanghGa naar voetnoot53)
Van frisschen moed en uijt gelaaten sangh.
55[regelnummer]
De ooly komt met haer wel-rieckentheeden
Een nieuwe jeught bijsetten onsen leeden.
Uw Cederhout op Liban weelich tiert,
Vol groysaem saps, daer woont het vlugh gediert,
De oyevaer gekleedt in bonte pennen,
60[regelnummer]
Hout daer sijn hoff op heemelhooghe dennen.
De steenen scherp en steijlten ijselijck
Verkiest de gems tsaechachtich tot een wijck;Ga naar voetnoot62)
En waer de rots sich uyt wil hollen laaten,
'T knijn is 'er bij en leegert in de gaaten.Ga naar voetnoot64)
65[regelnummer]
De blonde maen met hoorens net gekromtGa naar voetnoot65)
Dat sij verdwijnt en datse weer verkomt,Ga naar voetnoot66)
En dar sij, Heer, midts u bevel niet laaten.Ga naar voetnoot67)
Ghij hebt de son geleert gaen haerder straaten.Ga naar voetnoot68)
Als sij verreijst soo valt ten hoolen uijt
70[regelnummer]
De jonghe leeuw die brullend tocht nae buijt;Ga naar voetnoot70)
En 't heele woudt om spijse te bejaghen
Is op de beên, tot het begint te daghen.
Dan trecken s' aff van hunn' aenslaaghen stout
Elck nae de plaets daer het sich veijlich hout.
75[regelnummer]
Daer tegen schiet de mens aen sijn gewaade,
Treedt uijt en drijft sijn doen, tot 's avonts spaade.
O Godt wat sijn gewracht met wijsheijt hóógh
Uw wercken groot die mij verbaasen 't óógh!Ga naar voetnoot78)
Dij luste d' aerd dus over vloedelijcken,
80[regelnummer]
Met midd'len uijt uw eighen te berijcken.Ga naar voetnoot80)
Daer leijt de woeste ongemeete zee
En wrimmelt van het groot en kleine vee,
Dat t' samen schoolt en kemt de groene baaren,Ga naar voetnoot83)
Waer oover heen de witte seijlen vaaren.
85[regelnummer]
De walvis woest is daer die in sijn spel
Met schrick aenschoudt wordt van den bootsgesel,
Wanneer hem door de sinnen comt geloopenGa naar voetnoot87)
Dat dees met eenen klinck een schip can sloopen.Ga naar voetnoot88)
O Heer! naer uw sien ijders ooghen om,
90[regelnummer]
Dat hun in tijts van daer hun voetsel kom.
Ghij werpt hun toe sij nutten en versaaden
Sich, als uw' hant ontsluijt, van die weldaden.Ga naar voetnoot92)
| |
[pagina 254]
| |
Maer weigert ghij uw ooghen neêr te slaen
Hun' moed beswijckt en 't is met hun gedaen;
95[regelnummer]
Als ghij herroept de macht hun' geest gegeven,
Sij worden stoff en scheijden uijt het leeven.
En als ghij weêr uytsent uws adems kracht,
Een schepping volght van alderleij geslacht:
En 't aerdtrijk krijght, in steê van die vergingen,
100[regelnummer]
Een versch aenschijn met nieuw' aenvoyelingen.Ga naar voetnoot100)
Dat o mijn Godt om uw te looven dan,
'T ontallijck tal der eeuwen t' samen span,Ga naar voetnoot102)
En nimmermeer, o Heere der heijrschaaren
Versterv' uw' lust om wonderdaên te baaren.
105[regelnummer]
Als ghij een wenck maer aen het aerdtrijck geeft,
'T ontset sich strax, het siddert en het beeft.
Den bergen comt (soo ghijse comt bestoocken)
De roock van anghst ten toppen uijt gebroocken.
Ghij sijt mijn vreughd, o Godt, en int verbreên
110[regelnummer]
Van uwen roem ick 't leeven wil besteen
En soo ghij dij mijn loffsang laet behaaghen,
Ick eijnd niet eer mijn dichten als mijn daaghen.
Hoe off men noch ter werrelt schepsels vint
Soo rouw soo woest dat sij als dubbelt blint
115[regelnummer]
De klaere kracht der Godtheyt niet bevroeden
Vol Maiesteijts, en oorspronck aller goeden.Ga naar voetnoot116)
Och off verdween der goddeloosen schaer
En 't aertrijck niet en wist wat boosheijt waer!
Maer wij laet ons Gods loff soo veel te stijverGa naar voetnoot119)
120[regelnummer]
Opsinghen staegh met onvermoeijden ijver.
Finis.
|
|