Gedichten. Deel 1

Psalm CXIII.⁺

Ghij, die u voelt getoghen tot¹⁾

Den dienst van onsen grooten Godt,

Heft aen met zangherighe zielen,

Niet met den mondt alleen verbrejdt

Zijn lof, voor welkes majestejt

Dat alle schepsel heeft te knielen.

In 't looven van den hejlighdom⁷⁾

Zijns naems, zij nemmer eeuwe stom;

Strij ujr met ujr om hem te eeren.

Van daer de Zon ten hemel vaert

Tot daer zij wentelt nederwaert,

Brall' ende bromm' de roem des Heeren.¹²⁾

+ Psalm CXIII. Deze en de twee volgende psalmen volgens een hs. uit dien tijd, echter niet van Hooft zelven, vroeger in het bezit van den heer mr. J.A. Grothe, thans op de Bibliotheek der Koninklijke Academie v. Wetenschappen. Hooft spreekt in zijn 142en Brief (zie Brieven, I, bl. 256) van 20 Januari 1626 van twee of drie psalmen omstreeks dien tijd door hem berijmd. Of het deze of de voorgaande zijn, blijkt niet. De spelling echter in het hs. komt het meest overeen met die van Hooft in 1626 en 1627 en ik heb daarom gemeend ze hier te moeten plaatsen.

1) getoghen, getrokken.

7) van den hejlighdom zijns na^əms, van zijnen heiligen naam.

12) brall' ende bromm', klinke luide.

[p. 251]

 

De volken vol van overmoedt

 

Kan hij vertreên met eenen voet.

15

Hoogh over hen is hij gezeeten.

 

De geen die neemen kon de maet

 

Hoe verre zujd van noorden staet,

 

Zoud' noch zijn' eer niet konnen meeten.

 

 

 

Wat is 'er onsen God gelijk

20

Die, ujt den top van Hemelrijck,

 

Dat hij bewoont als heil der heilen,²¹⁾

 

De vloer alleen niet van dat hof

 

Maer oock de diepte van de stof

 

Des aertrijcks, met zijn óógh kan pejlen?

 

 

25

Hij heffend' ujt het slijk en zandt

 

Den armen en den kleenen, plant

 

Hen aen der groote vorsten zijde.

 

D' onvruchtbaer' huisvrouw afgemat

 

Van troosteloosheit, geeft hij, dat

30

Een zuigheling haer' borst verblijde.

21) heil der heilen, het grootste heil (of: als het heilige der heiligen?).