Gedichten. Deel 1

Boek van wijsheidt in schooner handt.

O ghij wijsheidt, die begreepen⁺
In het boek zijt, dat beneepen

Wordt door 't leenigh elpenbeen

Van die lieve vingerleên,

Wacht u. Dat besneeden dujmpjen⁵⁾
Leidt gewislijk op zijn lujmpjen

Met de rest der schooner handt,

Om de parkemente want

Te doorbooren, met zijn treken,
En u naer het brein te steeken.

'T welk gelukt het haer, ghij zijt

Zekerlijk u zelve quijt,

Dwaelend' in bekoorlijkheetjes
Van zoo lodderlijke leedtjes.¹⁴⁾

Dus zoo sprak, met ijdle zin,

Ick der wijsheit wijsheit in.

Zij voorsienigher, beloegh de¹⁷⁾
Zotte zorgh, en t'antwoordt voeghde:

‘Baet is tegens alle schae.

Zoo jck mij verliezen gae

In dat blank geblaeuwt met aêren,
Winnen zal jck heele schaeren

Wederomme, die getróónt

Door de poeselighe schóónt',

Mij met yverighe zinnen
Zelve zullen koomen vinnen.²⁶⁾

Maer, verlooren gaen? Wie kan 't

In een zoo behouwen' handt?’²⁸⁾

9 Sept. 1625.

+ O ghij wijsheidt. Volgens hs. A.

5) besneeden, schoon van vorm.

14) lodderlijke, bekoorlijke.

17) voorsienigher beter vooruitziende, verstandiger.

26) vinnen, vinden, opzoeken.

28) behouwen', schoon gevormd; tevens woordspeling met ‘behouden’.