Gedichten. Deel 1

[p. 170]

Sonnet

Tot antwoordtschut, aende selve.

Niet bij, maer boven selfs Achilles groove schoncken⁺

En dommekraftigh hart, stel jck uw geesten rap:²⁾

Dien niet opkomen kan of flux en staense schrap³⁾

Die noyt in 't welsandt van de sufferij versoncken.
Granaedsche wol had noyt het gloeyroodt bet gedroncken,⁵⁾

Daer 't voeder verwer was, aen groener krujden sap,⁶⁾

Als kennis heeft gegrijst uw groene vrijerschap:

Waer aen men wordt gewoon zoo goddelijcke voncken.⁸⁾

Maer looft Musaeus, om zijn zielesleepend dicht;⁹⁾

Amphyons vingers tuck ter lujten afgericht;¹⁰⁾

Of Orpheus sang die 't wild inscharpte tamme zeeden.

'T is ijdelhoofts bestaen. Gewaeght doch yder landt

Van 't geestverlejden, steens voeghsaemheidt, boomen trant.¹³⁾

Het mijn oock, ijver ist, beken jck, en geen reden.
11 Jan. 1621.

+ Niet bij, maer boven selfs. Volgens hs. A. Zie de noot op bl. 169.

2) dommekraftigh hart, onbesuisde, brute moed.

3) dien niet opkomen kan, wien niets kan invallen.

5) De wol van Granada heeft nooit meer gloedroode kleur gekregen van het sap der groene kruiden.

6) voeder, de verf, die de wol indrinkt.

8) waer aen men, enz. waarbij men meer dan eens, gedurig, de spranken van het goddelijk vernuft kan waarnemen.

9) Musaeus, een mythische zanger in Attica, leerling of zoon van Orpheus.

10) tuck ter lujten afgericht, die gaarne en op meesterlijke wijze de luit bespelen.

13) steens voeghsaemheidt, geneigdheid der steenen om zich aan elkander te voegen, zooals Amphion hun gaf. - boomen trant, het gaan der boomen, op het gezang van Orpheus. - De zin der laatste regels is deze: want van dergelijke dingen als van Musaeus, Amphion en Orpheus verhaald worden gewaagt ieder land; hetgeen ik doe, hetgeen ik in mijn gedicht omtrent u zeg is dus een bewijs van eenzijdige ingenomenheid met mijn land, maar niet van gezond oordeel.