Gedichten. Deel 1

Sonnet.

Aen heere Constantijn Huighens.

Men voede' Achilles op, met mergh wt Leeuweschoncken⁺

Dies siedende' oorloghsucht reed door sijn leeden rap.

Van rusten wierdt hij mat: van woelen frisch: en schrap

Stondt hij veel liever, dan hij stack in lust versoncken.
Maer Huighens inborst, die voor sogh heeft opgedroncken

Der eedle konsten, klaer en sinnesujvrend sap,

Vlamt op het eerlijck' fraey. Waer nae sijn vrijerschap⁷⁾

Wt allen ijver rent, geprickt van heilghe voncken.

Dies luistren nu sijn lujt, sijn stem, sijn streelend dicht,

Nae wetten van die geest op alles afgericht.

Nae dese schickt zich 't pujck zijnre' wtgeleesen zeeden.

Doch dit 's maer voorspel. T'hans de welvaert van sijn landt

En vrijgevochten volck, aenstellen wil haer trant,¹³⁾

Op maetslagh eener siel soo vol van rijm en reden.¹⁴⁾
Jan. 1621.
Omnibus Idem.

+ Men voede' Achilles op. Volgens hs. A.

7) sijn vrijerschap, zijne jonkheid.

13) aenstellen wil haer trant, wil haren gang richten.

14) reden, wijsheid.
Huygens antwoordde hierop het volgende (zie Worp I, bl. 197):

Ick byden Helt gestelt, die wt de Leeuweschoncken

Den oorloghijver soogh, en 't leeuwelycke rap,

Die Troyen holpe' in d'asch, en stelden Hector schrap?

Zoo diep en legg' ick niet in eyghen-waen versoncken,
Zoo veel en hebb' jck niet uyt Lethe opgedroncken,

Dat jck 's mij weerdigh kenn', al paert het streelend' sap

Van uwe hoofsche pen 'tonnoosel vrijerschap

Van een rondt Batavier, bij d' edel' Griecksche voncken.

Wat can hy weerdigh zyn die op stem noch op Dicht

Ervaren, noch op luyt mach heeten afgericht,

Veel minder op het puyck van wtgeleesen zeden?

Dies vinde' ick jn u Dicht (Puyckdichter van ons landt)

Const, jonst, geneghentheyt, maet, rijm en reghel-trant,

(Vergeeft mij 'tredelyck ontkennen) maer geen reden.