Gedichten. Deel 1

[p. 90]

Sang.

Op de wijse: Sei tanto gratiosa: etc.

Sichbaere Godt, te praelen⁺

In wiens aenschijn Natuir haer siele sette

Vol eindelose straelen

Van vrolijck licht en levendmaeckende' hette,⁴⁾

Die 't al verquickt,

Die 't al beschickt

Wat leeft oft hellept leven:

Dies u met reden

Den crans der wetentheden

Wort gegeven.

Al goedt en al bescheiden¹¹⁾

Schift ghij van een de doodtvyande tijden,¹²⁾

En laschtse tusschen beiden¹³⁾

Met Lente' en Herfst die niet soo bitter strijden.

Soo d' eene dach

U hooch gaen sach,

En d' ander dach ver neder,¹⁷⁾

Soud niet vol pijnen

Het brein des werelts schijnen

Aen het weder?

Niemand en hoeft t' ontberen

Uw goedtheit mild, ghij lonckt soo vriendelijcken

Op ambachtsliên als heeren,

Op slordighe' arme', als overdwaelsche rijcken.²⁴⁾

Geen straffe rol²⁵⁾

In 's werelds hol

Is u belast te voeren

Maer siel en sinnen,

Met uwe cracht, wt minnen,

Te beroeren.

Ghij roert, op d' Aerdsche steede,

De menschen, bij haer geest van lichaem dwerghen,³²⁾

Alleene niet, maer mede

In woeste zee 't woest ongediert als berghen,³⁴⁾

Dat nemmer stil

Sich rusten wil,³⁶⁾

Maer dobbert op de vloeden,

Geeft hem tot spelen,³⁸⁾

Wanneer uw óóch comt streelen

Haer gemoeden.

+ Sichbaere Godt. Volgens hs. A. Sichbaere Godt, de zon.

4) hette, hitte.

11) al bescheiden, zeer verstandig.

12) doodtvyande tijden, zomer en winter.

13) laschtse, verbindt ze.

17) ver neder, veel lager, als in den winter.

24) slordighe, havelooze; overdwaelsche, in weelde badende.

25) straffe, strenge.

32) bij haer geest, enz. die wat het lichaam betreft dwergen zijn vergeleken bij hunnen geest.

34) 't woest ongediert als berghen, de ondieren groot als bergen.

36) sich rusten, rust houden.

38) geeft hem tot, begeeft zich tot, gaat.

[p. 91]

 

Lof die u heeft geschaepen,

 

U, die mijn ooghen licht geeft om t' aenschouwen

 

'T cieraedt daer zij nae gaepen,⁴³⁾

 

D' eerwaerdichst van veel hondert duisendt vrouwen,

45

Die al haer tredt

 

Van zeden set

 

Om d' eere t' onderhaelen,⁴⁷⁾

 

Die ghij cunt wenschen,

 

Van danckvaerdighe menschen,

50

Voor uw straelen.

 

 

 

Doe schoonheit sach haer conste

 

Aen uw aenschijn besteedt soo wel gelucken,

 

Mijn vrouw, beving haer jonste⁵³⁾

 

En lust, om daer een swinckjen wt te drucken⁵⁴⁾

55

Van goedtheits aerdt,

 

Die sit gepaert

 

Met Reedlijckheit bescheiden,⁵⁷⁾

 

Diep in uw aêren,

 

In handel openbaeren⁵⁹⁾

60

Sij haer beiden.

 

 

 

Aen u wort wel bevonden,

 

Dat oordeel rijp, om daedt in maet te voeghen,

 

Geenssins en is gebonden

 

Aen jaeren die met rimpels 't voorhooft ploeghen;

65

Ghij blinckt van jeucht,

 

Ghij blinckt van deuchdt:

 

De jeuchd is buit der jaeren,

 

Maer deuchds schoonheden

 

Verwelcken t' genen steden,

70

Noch verhaeren.⁷⁰⁾

 

 

 

Uw zeeden ingebooren

 

Soo lieflijck mijn becoorlijck hart bestryen,⁷²⁾

 

Dat haer mijn siel beswooren⁷³⁾

 

Opgeeft aen dees haylighe toveryen.

75

Bij daech noch nacht

 

Sloft mijn gedacht⁷⁶⁾

 

Uw deuchden te trompetten:

 

Wilt uw genaede

 

(Comt u mijn dienst te staede)

80

Open setten.

 

 

 

28 decemb.

 

Maendach 1609.

43) gaepen, verlangend uitzien.

47) t' onderhaelen, te achterhalen.

53) jonste, liefde, verlangen.

54) swinckjen, zweem.

57) reedlijckheit bescheiden, verstandig oordeel.

59) in handel, in uwe handelingen, daden.

70) verhaeren, verzengen, verschroeien.

72) becoorlijck, gemakkelijk te bekoren.

73) haer - opgeeft, zich overgeeft; beswooren, betooverd.

76) sloft, verzuimt.

[p. 92]

 

Smelt ghij (is 't nut) te saemen,

 

Eeuwighe Liefd die seker 't best sult geven,

 

Ons sielen en lichaemen,

 

Dat zij verstreck mij lief en lust en leven:

85

Geen borst is dicht

 

Voor uw gesicht,

 

Ghij kent mijn hart van binnen;

 

Ist als jck tóóne,

 

Soo laet mij van mijn schóóne

90

Troost gewinnen.

 

27 decemb.

 

Hartenvanc priis.

 

Sondach 1609.

 

Mithra Granida.