Gedichten. Deel 1

Sonnet.

In d' ouwde' eenvouwde tijdt voor duisend jaer verleden⁺

'T standttijdeloos geslacht, dat vander Aerden leeft,²⁾

Met loffelijcken naem van goôn, vergolden heeft

De geene die haer nut, of vreuchd, of vriendschap deden:
Oock, die ontfangen macht bescheiden gaet besteden

Aen onderdaenich volck, en d' harten t' samen weeft,

Soo dat het min in noot, en min in voorspoedt sneeft,⁷⁾

Verdient den hooghen naem van Aerdschen god met reden.

Voochdesse van mijn siel uw PRIIS is HARTENVANC;⁹⁾

Ghij mijn bevangen hart bestiert met goetheits dwanck,

Gedoocht dat jck u mach voor mijn godinne vieren.

Uw goedtheit en vernuft van niemandt wort beschaemt,¹²⁾

Dies ghij, met reden sijt aerdsche godin genaemt,

Dewijl de godtheit hangt aen goedt sijn en bestieren.¹⁴⁾

Christina van Erp.

bij verstelling van letteren,

Hartenvanc priis.

Rijc van Harten. S.P. schieten over.

Rijp van Harten. S.C. schieten over.

Prijs van Harten. C. schiet over.

2 Januario

Maendach 1610

Mithra Granida.

+ In d' ouwde' eenvouwde tijdt. Volgens hs. A.

2) standttijdeloos, dat zeer korten tijd van bestaan heeft.

7) min, minder; sneeft, valt, zondigt.

9) voochdesse, meesteres.

12) vernuft, verstand.

14) dewijl de godtheit, dewijl het god zijn bestaat in.