Liederen en gedichten

[p. 23]

Zangaant.

Wijs: Vluchtige nimf, etc.

Windeke, waar het bos van trilt,
weest mijn brak, drijft op het wild
dat ik jage,
spreidt de hagen,
en de twijgen van elkaar:
mogelijk schuilt mijn nimfe daar.

Nimfe, zo ras als gij vermoedt
dat mijn gang tot uwaarts spoedt,
gaat gij schuilen
in de kuilen
en het diepste van het woud,
waar gij met recht vervaard zijn zoudt.

Vreest gij niet dat de saters daar
u eens mochten nemen waar,
en beknellen?
't Zijn gezellen
die wel nemen tot uw spijt,
'tgeen waar een herder lang om vrijt!

Zonder te denken dat in 't kruid
dikwijls slangen, glad van huid,
zijn verholen,
loopt gij dolen;
maar nochtans hoezeer gij vliedt,
dat gij mij haat geloof ik niet.

Want toen wij laatst van 's avonds laat
zongen tot de dageraad
met elkander,

[p. 24]

 

en uit d' ander

 

tot de dans ik u verkoos,

30

bloosden uw wangen als een roos.

 

 

 

Mompelen hoord' ik op dat pas

 

dat dat geen kwaad teken was,

 

en wanneer ik

 

heel begeerlijk

35

kussen kwam uw mondje teer,

 

repten uw lipjes, docht me, weer.

 

 

 

't Weigeren en d' afkerigheid

 

voegt zo wel niet als men zeit

 

voor de vrouwen.

40

't Kan haar rouwen:

 

wie geboden dienst versmaadt,

 

wenst er wel om als 't is te laat.