Emblemata amatoria
(1611)–P.C. Hooft, R.J. de Nerée, C.G. Plemp–
AuteursrechtvrijAfbeeldinghen van minne. Emblemes d'Amovr
[pagina 118]
| |
Wyse: Diana soo ghy licht kunt overwinnen.'TGhemoedt herwenscht verloren vrolijckheden,
En wentelt in den schijn des tijdts verleden,
Wanneer't de stappen siet die't heeft ghetreden.
Hoor ick haer naem, of comt me min my teghen,
Het bloet comt, uyt mijn teen, nae't hooft ghesteghen.
V hartje, Lief, en voelt het gheen beweghen?
Waer zijn versoncken u soete ghedachten?
Die't lichaem teer benamen vaeck zijn crachten;
En heucht u niet, mijn hart, van d'oude nachten?
En heucht u niet, mijn hart, wat blye daghen
Soo veelderleye vondt van kusgens saghen?
Wat Goodtgen set my weer op d'oude waghen?
'Tgheselschap van haer heusheydt wy bedancken.
Houdt vry, in Venus naem, de voorste bancken.
Ghy koost het krat, als wy, wist ghy de rancken.
Ick wou ghy waert ghepaert oock van ghelijcken.
Soo mocht het u niet beuren om te kijcken;
En leeren ons in plaets van kussen prijcken.
| |
[pagina 119]
| |
Fy, datter uyren van die nachten liepen,
Die ons verwyten moghen dat wy sliepen,
Dier ons de Goden tot haer weelde riepen.
Tot Hemels broot wy lepten Hemels wijntjen.
Toont ons, noch eensjens maer, dat soet aenschijntjen,
Ay goude Venus, met u malle kijntjen.
Maer vliedt de schoone Toveres van desen:
Haer onlust moet ick meer als myne vresen:
Soo toont ons Venus vry wat koeler wesen.
|
|