Emblemata amatoria
(1611)–P.C. Hooft, R.J. de Nerée, C.G. Plemp–
AuteursrechtvrijAfbeeldinghen van minne. Emblemes d'Amovr
Op de wyse: Soo't begint.ICk schouw de Werelt aen,
En nae ghewoonte gaen
Sie ick vast alle dinghen;
Zy zijn dan groot of kleen;
Maer ick helas alleen
Blijf vol veranderingen.
De dach die voert de nacht,
Het windtjen wispelt sacht,
Over de groene dallen.
Het wout de berghen ciert,
Maer ick ben heel verkiert.
En blijf verkiert in allen.
| |
[pagina 85]
| |
De Son, nae d'oude sleur,
De doode cruyden deur
Zijn hitte doet verrysen.
Die doen haer open bly,
Maer wie kan doch in my,
Levendich leven wysen.
Het teder swacke gras,
En't vrolijcke ghewas,
Bedijdt by dauw en reghen;
Die't dorstich aerdrijck voedt;
Maer wat dat my ontmoet,
'Tis nimmermeer te deghen.
Het wilt ghedierte springt,
'Tghevoghelt dertel singht,
De wufte Nymphen voeghen
Bebloemt haer aen den dans;
Maer kruyt noch roose krans
En kan mijn lust vernoeghen.
Een ander heb de loop,
Van Satyrs, over de hoop,
Vervolcht aen alle zyen:
Dat luttel Nymphen cruyst;
Maer ick ben niet verkuyst
Met haer brooddroncken vryen.
Het geyle Vee, nae lust,
Zijn honger plechtich blust
Van stelye rootsen, vlieten
De beecken Zeewaert in;
Maer ick draegh leyde Min,
En kanse niet ghenieten.
|
|