Emblemata amatoria

Afbeeldinghen van minne. Emblemes d'Amovr

[p. 73]

Sommighe nievvve Ghesanghen, Liedekens en Sonnetten.

Liedt.

Op de wyse: Esprits qui souspirez, &c.

SOo'ck heb ghemint, en min, en onghetroost moet blyven,
'Ken laster u daerom jonghe Cupido niet:
'Ken sal de tedersachte Venus niet bekyven:
Noch oock niet de Godin oorsaeck van mijn verdriet.

Medoogend Venus is: haer Soon kan niet bedroeven:

En mijn Godin versmaet t'onwaerdich met bescheyt.
Soo die het blinde Kint zijn schicht niet mochte proeven,
Dat wijt ick de Fortuijn en mijn onwaerdicheyt.

De Vlam die, sonder eyndt, mijn harte brandt van binnen,

Die sachte wondt des Pijls my niet te lyden gheeft:
De Min doet my gheen smert, maer haer ghebreck van minnen,
Die d'overschoone borst te seer bevrosen heeft.

[p. 74]

 

Voor uw Altaer Godin ick dickwils heb gaen knielen,

 

V biddend' om verghif soo ick rechtvaerdich lee:

 

Maer mijn versmaen ghebeen, soo s'uyt de mondt my vielen,

 

Voerd'se de lichte windt al nae de dulle Zee.

 

 

 

Wist ick dat, in mijn smert, uw Godheyt schiep behaghen,

 

Ghelijck als die in my gheen hulp te toonen doet,

 

En dat u was een lust de wreetheyt mijnder plaghen,

 

Ick werd licht altemild van eyghen siel en bloet.

 

 

 

Of meend ick door de doodt van liefde vry te raken,

 

Die sonder wederliefd' veel beter waer verjaecht,

 

Een spaensche lemmer in mijn borst de wech soud' maken,

 

Voor d'onghemeten brandt, die'r in besloten knaecht.

 

 

 

Maer is mijn droeve clacht onwaerdich uwer ooren;

 

Ick kent helaes en neem in teghenspoet ghedult.

 

Niemant sal u voor wreet van my beclaghen hooren;

 

Ick gheef mijn avontuer en cleen verdienst de schult.

 

 

 

Ver uyt de straten eng, en woelighe canalen,

 

Als 'snachts slaeprighe windt de Zee sacht overwayt,

 

Ick op de stille vloedt mijn clachten sal verhalen,

 

Die niet en antwoort dan 'tgheen datmen selve seyt.

 

 

[p. 75]

 

Een Visscher die't verstaet, dewijl hy leyt zijn laghen,

 

Sal segghen nae mijn doodt, al waer zijn hart versteent:

 

Alhier ist daer den armen Minnaer plach te claghen,

 

Die nu in Plutoos hof zijn avontuyr beweent.