Nieuwe kijkjes in 't rond

[p. 9]

Vijf Zusjes.

Hier zijn we met ons vijven,

Vijf zusjes op een rij.

Zoo vandlen we elken morgen

Gezellig zij aan zij.

We hebben lichtbruine oogen

En allen goudblond haar,

Daarom staat er voor ieder

Een mooie goudsbloem daar.

We hebben eender kleeren,

Eén kleur en één fatsoen,

Dezelfde mof en mantel,

En-strik op hoed en schoen.

[p. 10]

 

We lijken, zeggen velen,

 

Elkander op een haar.

 

Maar Moeder zegt: ‘Ik ken je

 

Toch heel goed uit elkaâr.’

 

 

 

Oom Willem deed nog gistren,

 

Maar - o, zoo'n plager is 't -

 

Of hij in onze namen

 

Zich altijd nog vergist.

 

 

 

Maar als hij onze namen

 

Nog éénen keer vergeet,

 

Dan zingen we in een versje,

 

Hoe ieder van ons heet.

 

 

 

Hoor maar, één,

 

Dat is de kleine Leen.

 

Zoo'n vroolijk snappertjen is dat,

 

En ook zoo vlug ter been.

 

 

 

Dan een, tween,

 

‘Ben ik,’ zegt zusje Kee,

 

Die, o zoo veel van wandlen houdt,

 

Ze moet ook altijd meê.

 

 

 

Een, twee, drie,

 

De middelste is Marie,

 

En als ze niet in 't midden staat,

 

Dan heet ze nog Marie.

 

 

 

Twee, drie, vier,

 

Johanna volgt nu hier,

 

Je kunt wel aan haar oogen zien,

 

Ze heeft altijd plezier.

 

 

 

Drie, vier, vijf,

 

‘En waar of ik nu blijf?

 

Ik hoor er ook bij,’ roept Kato,

 

‘Al ben ik nummer vijf.’

 

 

 

Een, twee, drie,

 

Zoo heeten wij en wie

 

Die namen weer vergeten kan,

 

Dien noemen we ook geen ‘oom’ meer dan.