Het beroemde prentenboek naar Struwelpeter

[p. 22]

VIII. De geschiedenis van Soep-hein.

De kleine Hein was kerngezond,
Een fiksche knaap en kogelrond.
Hij at flink, hield niet van gesnoep
En elken middag kreeg hij snoep.





Op zekren dag, met luid geween,
Riep hij: ‘Ik eet die soep niet, neen!
Ik lust en eet die soep niet meer!
Ik lust en eet die soep niet meer!’

[p. 23]

 

 

Kijk, hoe hij nu den andren dag

 

Al hongerig en mager zag.

 

Al klaagde moeder steen en been,

 

Hein riep: ‘Ik eet die soep niet! neen!

 

Ik lust en eet die soep niet meer!

 

Ik lust en eet die soep niet meer!’

 

 

 

Den derden dag - Hein bleef maar stout -

 

Was hij zoo mager als een hout.

 

De soep kwam op. Maar Hein at geen -

 

Bah! riep hij: ‘'k Eet die soep niet, neen!

 

Ik lust en eet die soep niet meer!

 

Ik lust en eet die soep niet meer!’

 

 

 

Den vierden dag was onze maat

 

Zoo dun en mager als een draad.

 

Hij woog, met kleeren aan, een lood

 

En was den vijfden dag al dood.