Het beroemde prentenboek naar Struwelpeter

[p. 24]

IX. De geschiedenis van Wip-Flip.

Met z'n stoel, al heen en weer,

‘Flip, 'k hoop dat je nu eens stil

Aan de tafel zitten wil!’

Zoo sprak op gestrengen toon

Eens papa tot zijnen zoon.

Moeders vragen hielp tòch niet!

't Geeft niet of zij Flip verbiedt.

Hij draait maar,

En zwaait maar,

Hij wipt maar,

Hij glipt maar

Pa verbood toen nog een keer. -

[p. 25]

 

Ziet eens, kindren, op de plaat

 

Hoe 't met Flipje verder gaat.

 

Pa zegt: ‘Stil toch met dien stoel,

 

Aanstonds breek je nog den boel!’

 

En jawel, de stoel glijdt uit,

 

Hevig schrikkend grijpt de guit

 

Naar het laken, maar, o wee!

 

't Tafellaken trekt hij mee.

 

Alles dat op tafel stond

 

Valt nu rinklend op den grond.

 

Schalen, borden, glazen, wijn,

 

Door elkander, kort en klein.

 

 

 

Pa en moe zijn zeer verschrikt,

 

Flip is bijna nog gestikt,

 

Daar zijn heele aangezicht

 

Onder 't tafellaken ligt.

 

Weg is 't eten, vuil het linnen,

 

Moeder schreit: ‘Wat te beginnen?

 

Op den grond ligt stuk en vies

 

't Allerbeste eetservies.’

 

En zij drieën moesten 't toen

 

Zonder middageten doen.