Horae Belgicae

¶ Nr. 95.

Dit is die wise:
Ic reet mi uut spacieren
al in dat groene wolt
daer vant ic......

Een liedekijn wil ic singhen,
die minne dwinghet mi daer toe,
van enen dien ic minne,
hi maket mijn hertken vro.
hi is so fier ende minnentlijc:
al ander liefde wil ic laten,
ende dienen hem tot alre tijt.

Sijn naem wil ic u leren,
eer ic iet vere gae.
hi is boven allen heren,
als ic in die schrift verstae.
Jesus Cristus is sijn naem:
alle ander boelkens wil ic laten,
want hi is seer bequaem.

[p. 190]

3.

Dat kransken dat hi draghet,

 

dat is van bloede root.

 

dat doet mijn herte versaghen

 

al door den groten noot.

 

die tacken die deden hem al die pijn.

 

al ander vrientschap wil ic laten,

 

sijn vri eighen wil ic sijn.

 

 

4.

Sijn handen werden doorgraven

 

al mitter naghelen twee;

 

sijn voeten doorgheslaghen,

 

dat dede hem also wee:

 

dat deden die joden also valsch.

 

al ander vrientschap wil ic laten,

 

ende gripen hem om den hals.

 

 

5.

Nu is hi hoghe verheven

 

al aen den cruce breet.

 

och wat heeft hi bedreven,

 

dat hi dus jamerlic steet

 

tuschen tween schakeren also quaet?

 

al ander liefde wil ic laten,

 

ende volghen sinen raet.

 

 

6.

Hi beval sijnre liever moeder

 

die onder den cruce stont

 

sante Johannes tot enen behoeder,

 

want hi is seker goet:

 

nochtans so was die wissel cranc.

 

al ander vrientschap wil ic laten

 

ende schenken hem den dranc.

 

 

7.

Hem dorste nae onser salicheit,

 

als daer gheschreven steet.

 

die joden hadden al bereit

 

daer enen dranc was wreet:

 

edic ende galle ende anders niet.

 

al ander vrientschap wil ic laten,

 

wat mi daer nae gheschiet.

[p. 191]

8.

Hi neichde sijn hooft ter eerden,

 

hi sprac: tis alle volbracht.

 

ic heb mit groter weerden

 

betaelt des menschen schout:

 

in allen leden heb ic pijn. -

 

al ander liefde wil ic laten,

 

sijn eighen wil ic sijn.

 

 

9.

Hi sloech sijn oghen ten hemel,

 

hi sach sinen vader aen:

 

als ic ghenoech ghepassiet bin,

 

so wilt minen gheest ontfaen! -

 

nu sterft die edele coninc rijc.

 

al ander vrientschap wil ic laten:

 

men vant nie sijns ghelijc.

 

 

10.

Longinus sonder miden

 

mit enen speer was lanc

 

hi opende ons heren side,

 

daer uut vloot salighen dranc,

 

water ende bloet dat daer uut ran.

 

al ander vrientschap wil ic laten

 

ende trouwen desen man.

 

 

11.

Die sonne die liet haer schinen,

 

die eerde bevede mee,

 

van also groter pinen

 

die stenen spronghen ontwee,

 

ende alle die werelt die was in last.

 

al ander liefde wil ic laten,

 

aen hem houde ic mi vast.

 

 

12.

Joseph tot Nicodemus ghinc,

 

si namen dat lichaem af,

 

dat aen den cruce ghestorven was,

 

si leident in dat graf.

 

Maria die dreef so groten rouwe.

 

al ander boelken wil ic laten

 

ende wesen hem ghetrouwe.

[p. 192]

13.

Hi nedersteech ter hellen,

 

hi verloste sine vriende daer uut,

 

Adam mit sinen ghesellen

 

si dreven soet gheluut.

 

hi stiet die poorten op mit ghewelt.

 

al ander boelken wil ic laten,

 

wat mi daer nae ghevelt.

 

 

14.

Des paschedaghes voor der sonnen

 

verrees hi mit sijnre cracht,

 

dat alle die ridders ontspronghen:

 

si bewaerden dat heilighe graf.

 

niemant en dorsten tasten aen.

 

al ander ghenoechte wil ic laten

 

ende dienen desen man.

 

 

15.

Nu is hi op ghevaren

 

al in dat hemelsche lant,

 

daer sal hi ewelic duren

 

te sijns vaders rechter hant.

 

ten joncsten daghen comet hi weder.

 

al ander vrientschap wil ic laten

 

ende dienen desen heren.

B. 21. - Hs. 4, 1. hande - 7, 2. staet - 7, 3. waren (hadden) - 7, 4. daer fehlt - 8, 1. neigden - 11, 2. mede - 13, 7. gewelt.