Horae Belgicae

[p. 186]

¶ Nr. 94.

Ghelovet sijstu cederboom,
du hoghe gheloofde hout,
wanttu hevest ghedraghen
den edelen vorsten stout.

Ic meine Jesus Cristus,
sijn naem is wide ende breit.
die hem in sinen herten draecht,
hi benemet hem alle sijn leit.

O du soete Jesus,
du edele vorste fijn,
ghevet mi dat ic u draghe
al in den herten mijn!

Als ghi here hevet ghehanghen
aen enen cruce breit,
daer di dijn milde herte
een scherpe speer doorsneit.

Op mines lieves hovet
daer staet een crenselkijn,
dat crenselijn is bedouwet
mitten edelen bloede sijn.

Och waer mijn herte een gaerden
van edelen bloemekijn,
so woudic daer in planten
mijns lieven crenselijn.

Die bloemkens die ic meine
die heiten humilitas,
die andere selve bloemen:
spes, fides, caritas.

Uut mines lieven herten
daer springhet een bornekijn:
een rivierken willic leiden
al in den gaerden mijn.

[p. 187]

9.

O Jesus gaerdenere,

 

du ware ackerman,

 

woudestu mijns gaerdes pleghen,

 

so worde hi lovesam.

 

 

10.

Mines lieves armen

 

staen wide uutghebreit:

 

och mochtic daer in rusten,

 

so vergate ic alle mijn leit!

 

 

11.

Hi heeft tot mi gheneighet

 

sinen edelen rodermont:

 

och mocht icken cussen,

 

mine siele die werde ghesont!

 

 

12.

So ic hem aenschouwe

 

den vorsten hoochgheboorn,

 

die minne heeft hem verwonnen,

 

sine varwe heeft hi verloorn.

 

 

13.

Aen mines lieves siden

 

daer licht een gulden schrijn:

 

och waer ic daer in besloten

 

al nae den willen mijn!

 

 

14.

Ic en can daer niet in comen,

 

du en leides mi daer in,

 

wanttu heves ghesproken:

 

sonder mi en moochdi niet daer in!

 

 

15.

Tot mines lieven voeten

 

daer staet een bomekijn:

 

mocht ic daer onder spacieren,

 

ic vergate ooc alle mijn pijn!

 

 

16.

Wanneer ic mijn lief verliese

 

des daechs ende ooc des nachts,

 

so mach icken weder vinden

 

al aen des cruces ast.

[p. 188]

17.

Die minne heeft hem ghebonden

 

die heilighe hande sijn

 

al aen des cruces aste

 

mit plompen naghelkijn.

 

 

18.

Sie ic hem aen die voeten

 

den lieven heren mijn:

 

hi staet so vaste ghenaghelt,

 

hi en wil ons niet ontvlien.

 

 

19.

Och alreliefste here,

 

hoe dicke ic di ontflie,

 

om mijnre sonden willen

 

is mi mijn herte so wee.

 

 

20.

Ghedenke, here, der reden,

 

die van di gheschreven sijn:

 

wanneer ic verhoghet worde,

 

alle dinc willic nae mi tien.

 

 

21.

So biddic u, lieve here,

 

door dijnre liefde cracht:

 

trecket mijn wilde herte

 

al aen des cruces schacht,

 

 

22.

Dat mijn herte moete rusten

 

al in den wonden dijn,

 

al tuschen dinen bersten

 

als een merren bondekijn.

 

 

23.

Reghiere mi, lieve here,

 

dach ende nacht tot alre stont,

 

dat ic di lief ghewinne

 

van alle mijns herten gront.

 

 

24.

Wel op, mijnre sielen crachten,

 

ende maket u snel van hier,

 

ende dient den heren mit vlite!

 

dat is al mijn begheer.

[p. 189]

25.

Dat hi ons niet en ontwike,

 

aen hem licht alle mijn troost.

 

altoos als ic hem niet en ghevoele,

 

mijn siele en wort niet verloost.

 

 

26.

So biddic u, lieve here,

 

door dine sware pijn,

 

so verenighe mi in dijnre minnen,

 

so en mach mi nimmer bet gheschien.

B. 36. - Hs. 5, 3. crensellyn - 7, 4. die heyten sp. - 14, 4. niet do en - 16, 2. nachtes - 18, 3. steet - 21, 2. liever (liefde) - 21, 4. cracht (schacht) - 23, 4. hertsen - 24, 4. begeren - 26, 4. nvmmermeer.