Horae Belgicae

[p. 160]

¶ Nr. 78.

Dit is die wise:
Die mane heeft sich verblicket,
die sternen sijn uutghespronghen.

Die coninc van hier boven
die siet ons altoos aen
mit sinen claren oghen,
ooc werwert dat wi gaen.
hi heeft ghelecht sine stricken,
op dat hi ons mach trecken
al in sijn hoochste sael.
Hi spreket mit soeter stemmen
al totter sielen mijn:
woudi u selven temmen
ende mijn ghevanghen sijn,
ic woude u staen in staden
ende gheven u mine ghenade
ende trecken u tot mi.
O siele, ghi sijt so edelen,
so hoghen creatuur,
ghevloten uut minen herten,
ghi sijt mi gheworden suur.
ic heb u uutvercoren,
ic liet u node verloren,
ghi staet mi also duur.
O siele, slutet op uwes herten door,
ic sal daer comen in.
ic en mach niet langher beiden,
ic wil u lerer sijn:
ghi moet u selven laten
ende alles dinghes versaken
ende doen eens anders wil.
Ende blivet in eenre stilheit staen
van binnen opghericht
ende wes een ander doet of laet,
volghet altoos minen trec,
so moochdi comen hier boven,
daer mi die enghelen loven,
dat is die rechte wech! -

[p. 161]

6.

O waerlike minne crachten,

 

ic moet mi keren in:

 

ic hoor in minen herten

 

so vriendeliken stim,

 

dat ic soude opwert climmen

 

boven alle dese eertsche dinghen

 

ende staen in sinen wil.

7.

Hier en is gheen langher beiden,

 

wi moeten opwert gaen,

 

wille wi jubileren

 

al in den hoghen troon,

 

daer wi sijn toe gheschapen,

 

die schepper die ons maecte

 

sal sijn onse ewighe loon.

8.

Wi sijn hier in ellende,

 

mit droefheit ombevaen.

 

het ghenaket seer onsen ende,

 

die doot die volghet ons nae.

 

waer op moghen wi ons verlaten?

 

wi moeten ons inwert saten

 

ende sien die ewicheit aen.

9.

Ic wil mi overgheven

 

ende tasten mi selven aen,

 

al soudet mi costen mijn leven,

 

ic willet nochtant doen.

 

ic moet mi selven waghen

 

ende alles dinghes verdraghen,

 

sal ic die croon ontfaen. -

10.

Set uut uwer herten

 

der creaturen min

 

ende stort in mi uwe crachten,

 

ic wil u hulper sijn.

 

so moochdi ewelic leven

 

ende staen int hoghe verheven,

 

ic wil u dienre sijn.

B. 15. - Hs. 4, 1. hertsen - 5, 3. wees - 6, 1. myne crachten - 8, 3. eynde - 10, 2. mynne.