Horae Belgicae

[p. 141]

¶ Nr. 65.

Och edele mensche, minnet dinen god
boven alle creaturen,
want wattu anders ghenoechte soecst,
ten mach niet langhe gheduren.

Och mensche, denket aen dijn edelheit
ende levet doch nae der reden,
want sal die siele hare willen vercrighen,
dat vleisch moet sijn vertreden.

Nu keer dijn oghen al in dat oost,
aldaer die sonne opdringhet
ende lecht alle dinen vlijt daer aen
ende hoort wat men daer singhet.

Die discantieren die daer sijn
van soeter melodien,
wanneer di hier die tijt verdriet,
so salstu derwert tiden.

Die clareit die heer Jesus schenct,
die is so soete te drinken.
als ons dit vleische hier moeijen wil,
so laet ons daer op denken.

Ende die nu hier den ripe ontsiet,
op hem sal vallen die coude snee.
wie comet al in der hellen gloet,
die roepen so lude o wi ende o wee!

Die vaderlike roede laet ons ontfaen,
op dat wi vlien den hamerslach
ende denken wi op dat godelike heer,
si hadden so menighen droevighen dach.

Die god wil sien, hi moet hem keren
van alle creaturen,
ende hi moet alle dinghen vlien,
die niet en moghen duren.

[p. 142]

9.

Laet ons nu setten in onsen moet,

 

dat wi ons willen liden.

 

heer Jesus is so trouwen vrient,

 

hi wil ons helpen striden.

 

 

10.

Dat godelike aensicht is

 

so claer, als wi dat beschouwen,

 

hadde wi gheleden dusent jaer,

 

ten soude ons dan niet rouwen.

 

 

11.

Och edele herte, keer di van hier,

 

want du en vindest hier ghenen troost

 

ende sette dijn hope alleen in god,

 

so wordestu altemael verloost!

 

 

12.

Die sinlicheit moet immer sterven,

 

och dat doet menighen herten wee.

 

mer comet die minne mit hare vlammen,

 

so brantet altemael ontwee.

 

 

13.

Och goede Jesus, staet ons bi

 

al mit gheheelre trouwen!

 

in creaturen en vint mens niet,

 

dat mach men nu wel schouwen.

 

 

14.

Ic wil di segghen so alst is,

 

dat salstu houden alreghewis:

 

soekestu vrede in deser tijt,

 

altehans wordestu des quijt.

 

 

15.

Daer om so keren wi ons van hier

 

ende soeken dat enich een.

 

daer laet ons mitten oghenstaren

 

ende mitten herten al doorvaren.

 

 

16.

Die laten wil des hem ghenoeghet,

 

sijn loon sal wesen also groot,

 

ende niemant en wese daer in verslaghen:

 

die minne is sterker dan die doot.

B. 29. - Hs. 1, 3. suekeste (soecst) - 2, 4. vleys - 3, 3. uwen (dinen) - 5, 1. claerheit - 11, 2. vindeste.