Horae Belgicae

¶ Nr. 64.

Dit is die wise:
Dat voghelken in den haghen
dat singhet van der wilder avonture.
wanneer die winter comt int lant,
beghint mijn lief te truren.

Die voghelkens van deser oorden
die singhen ghenoechelic,
al in der soeter meien tijt
so singhen si soetelic.
si loven haren schepper,
tis ons een schoon figuur:
laet ons van sonden wachten,
die tijt die valt ons duur.

Mijn herte ende alle mijn sinne,
wacht u van swaer verdriet
ende wilt heer Jesus minnen,
hi is also trouwen vrient;

[p. 140]

 

en wilt hem niet begheven

 

noch in gheenre noot afgaen.

 

in uwen meesten liden

 

sal hi u vast bistaen.

 

 

3.

Hoe licht mijn arme siele

 

ghevanghen in dit verdriet!

 

of si bi Jesus comen mach,

 

des en weet ic waerlic niet.

 

mijn ghedachten sijn so menichfout,

 

si verstoren minen sin.

 

ic en can des niet ghebeteren,

 

eer ic bi heer Jesus bin.

 

 

4.

Ic wil mi gaen verheffen

 

ende verhoghen minen moet.

 

heer Jesus wil ic dienen

 

ende liden wederspoet.

 

hi is so goedertieren,

 

hi sal mi wel ontfaen,

 

als hi dede Magdalena,

 

si hadde so veel misdaen.

 

 

5.

Maria coninghinne,

 

mijn troost, mijn toeverlaet,

 

aen u bin ickes ghebleven,

 

daer al mijn troost aen staet.

 

wilt mi ghenade verwerven

 

aen Jesus uwen soon,

 

dat wi bi hem moeten comen

 

al in des hemels troon!

 

 

6.

Nu biddet alle ghemeine

 

Jesus van Nasaret,

 

dat hi haer herte verlichten wil

 

die dit lietken heeft ghedicht,

 

dat wi bi hem moeten comen

 

al in dat soete jolijt,

 

ende ewelike loven

 

den coninc van hemelrijc!

B. 49.