Horae Belgicae

¶ Nr. 59.

Dit is die wise:
Ic sach een vrisch vrouken voor mi staen,
si was fier ende.........

O here der hemelen stichter
ende alle der werelde verlichter,
als ic mi van binnen beschouwe,
so heb ic groten rouwe.

Mijn schult is also grote
die ic betalen moete.
mijn misdaet is also menichfout,
tis wonder dat mi god onthout.

Ic mochte wel rechte mishapen
van groten swaren saken,
mer mi is troost ghecomen,
niewe vroude heb ic vernomen.

[p. 130]

4.

Cristus is ons gheboren,

 

ten blivet niemant verloren,

 

die Jesum wil versoeken

 

ghewonden in armen doeken.

 

 

5.

Ic wil mijn willeken richten,

 

so en darf ic niet meer swichten,

 

want nu die enghelen singhen

 

vrede den menschen van goeden willen.

 

 

6.

Ic wil mitten herdekens tiden

 

tot Bethlehem, ter siden

 

daer vinde ic dat wel soete kint

 

mit sijnre moeder seer ghemint.

 

 

7.

Al ist in doeken ghewonden,

 

het vriet nochtant van sonden;

 

al ist in eenre cribben ghelecht,

 

hi ist die hemel ende eerde drecht.

 

 

8.

Ic wil mitten coninghen comen,

 

want ic hebbe wel vernomen,

 

dat si ter stede sijn gheleit

 

mit eenre sternen onderscheit.

 

 

9.

Si offerden van den besten

 

al dat si conden gheleisten.

 

ic wil ooc des ghelikes doen,

 

niet min en eighet die godes soon.

 

 

10.

Och mochtic vorder naken,

 

dat mi Maria haer lieve kint

 

woude handelen laten seer ghemint,

 

dat soude mijn hert verbliden.

 

 

11.

Hoe gheerne woude icken ontfanghen,

 

mit minen armen omvanghen;

 

ic wouden aen mi drucken,

 

mochtet mi nae willen ghelucken.

[p. 131]

12.

Sijn voetkens woude ic cussen,

 

mit minnen aen mi drucken.

 

sijn herteken vol der godelicheit

 

dat woude ic cussen al bereit.

 

 

13.

Mochte hi minen adem liden,

 

ic woude noch nare tiden,

 

ic woude sijn mondekijn ruren,

 

och mochtet langhe duren!

 

 

14.

Woude hi mi sijn handekens reiken,

 

een minlic vredelic teiken,

 

so waer minen noot verwonnen,

 

wat soude mi deren connen?

 

 

15.

Al is dit wel ghesonghen,

 

ten is niet dan begonnen:

 

die Jesus wil ghewinnen,

 

die soeken al van binnen.

 

 

16.

Die Jesus hevet te vrende,

 

hi voert hem nae deser ellende

 

al in sijns vaders hemelrijc.

 

och vrient, wie doet ons des ghelijc?

 

 

17.

Och Jesus heer, coninc overgroot,

 

vriet ons van sonden voor der doot,

 

gheeft dat wi ons besinnen

 

ende u allene minnen!

B. 57. - Hs. 7, 4. draghet. Str. 10. vielleicht so herzustellen:

Och mochtic vorder naken,

dat mi Maria woude laten

handelen haer lieve kint,

dat soude mijn hert verbliden sint.

Die ins Niederdeutsche spielenden Formen 3, 1. mishapen, 7, 4. drecht, 16, 1. vrende verlangt der Reim.