Horae Belgicae

¶ Nr. 58.

Dit is die wise:
Een wijflic beelde vervrouwet mi,
ic hope dat sal te goede vergaen.

Een blide ghesichte dat toont hi mi,
mijns herten vroude tot menigher stont.
als hi ontdecket sijn claer aenschijn,
dat minnende herte seer doorwont.
wat mach ghebreken, daert overvloeyt
noch dusentwerf meer dan men begheert?
van minnen verdorret al datter groeyt,
nochtant en wort minne daer niet verteert.

[p. 128]

2.

Ic groete mijn lief mit groter cracht,

 

ic groeten mit menighen suchten.

 

sijn aenschijn heeft bedecket die nacht,

 

voortmeer so moetic duchten.

 

heer Jesus spel is soet ende suur,

 

van allen moetic proeven:

 

hi gaet, hi comet, het is so duur,

 

altoos en machet niet toeven.

 

 

3.

Als icken heb, wordic des quijt

 

in corter stont des weerden gast.

 

waer is hi nu die mi verblijt?

 

waer blijft hi nu mijns herten rast?

 

heer Jesus gheest, der minnen bant,

 

daer ic af spreke in trouwen,

 

is minnenden herten wel becant,

 

als hi sich laet aenschouwen.

 

 

4.

Hi gaet, hi staet, hi lopet, hi sprinct,

 

des moetic vrolic wesen;

 

ghelovet si hi diet al verhinct!

 

wanneer sal ic ghenesen?

 

och lieve here Jesus, ic bin doorwont,

 

van vrouden moetic quellen.

 

u soete gheest maket mi ghesont,

 

u willic mi bevelen.

 

 

5.

Verwecke, verwecke dat herte mijn,

 

o milde god, des biddic di!

 

het hevet ontfanghen valsche venijn,

 

verderven moetet, du en staes hem bi.

 

al schreiende claghic mijn verdriet:

 

o Jesu Christe van hemelrike,

 

ic bin veel swacker dan een riet,

 

mer datter wasset in den slike.

 

 

6.

Och valsche ghenoechte, wat doestu mi

 

mit dijnre soeticheit tot alre stont?

 

och slapic, wakic, ic en bin niet vri,

 

waer om mijn hert is seer doorwont.

[p. 129]

 

daer om so willic mi begheven

 

ende claghen god al minen noot,

 

in hem so willic voortmeer leven,

 

hoe wel bedenct hi hem die dit doet.

 

 

7.

Uut vele joncfrouwen hebbic vercoren

 

een maghet der goedertierenheit,

 

van haer so is mijn troost gheboren,

 

si can verdriven alle mijn leit.

 

mijn hopen groeyt tot deser vrucht,

 

si verdrijft mijns herten swaerheit seer,

 

want wie si minnet, hi wort verlicht,

 

ghepuurt van sonden, al waer der meer.

B. 32. - Hs. 2, 5. spul - 3, 4. rust - 4, 1. hi spryget - 4, 3. verhenget - 4, 5. doerwondet - 5, 5. claghe ic - 6, 3. slape ic wake ic.