Horae Belgicae

[p. 126]

¶ Nr. 57.

Dit is die wise:
Wie bedacht dat scheiden
uut minnentliker lust,
gheen man en mach

Ic soude so gherne minnen
dat alrehogheste goet.
ic worde belet van binnen,
bedrucket in minen moet.
wes mach ic mi verbliden
in deser ellende groot?
waer ic uut minen sonden,
verwonnen waer al minen noot.
Help god, ic sals beghinnen,
nu sterket mi den moet!
den hemel wil ic winnen,
al soudet mi costen mijn bloet.
een jonghelinc jonc van jaren,
seer wijs in sinen moet,
armoede hadde hi vercoren
al omme dat hogheste goet.
Exempel nemet voor oghen
van den heilighen Alexius,
hoe dat hi wert verschoven
al in sijns vaders huus.
een pilgrim in ellende
hi leet so menich verdriet.
weer hi onder sine vrende,
hi en condes ghedraghen niet.
Liden druc ellende
dat is dat beste cleet,
dat god ghevet sinen vrenden,
dat si hem lief of leet.
wi sijn hier in ellende,
dat is ons wel becant.
men en vint ghene trouwer vrende
dan in onse vaderlant.

[p. 127]

5.

En wildes u niet bedroeven,

 

of ghi hier wordet versmaet.

 

u sal noch so wel ghenoeghen,

 

als ghi dat loon ontfaet.

 

en wildes u niet bedroeven,

 

in liden niet verslaen;

 

men sal die vriende proeven,

 

of si ooc vaste staen.

 

 

6.

Wie hem nu can gheliden

 

ende latent overgaen,

 

hi sals hem noch verbliden,

 

van Jesus troost ontfaen.

 

al bin ic nu ghevanghen,

 

ic sal noch worden quijt.

 

heer Jesus wort also banghe

 

al omme sijn eighen rijc.

Leert sterven eer tijt.

Een Ave Maria voor den schriver omme godes willen.

Deo gracias.

B. 54.