Horae Belgicae

[p. 98]

¶ Nr. 40.

Dit is die wise: Het gheschiede op enen niejaersdach
dat men.....

Den vlieghenden aern die laet ons eren,
den gheminden apostel des groten heren!
hi heeft ghevloghen ende gherust
al op ons heren weerdighe borst.

Daer tooch hi uut so diepen sin,
doe hi schreef: god is die min.
die daer in blivet, die blivet in gode,
dat spreket Johannes, der minnen bode.

Sine vloghelen heeft hi uutghespreit,
te vlieghen is hi al bereit;
te schouwen in der sonnen schijn,
dat is hem altoos sonder pijn.

Als hem die sonne heeft verbrant,
so stighet hi neder altehant
al door die wateren totter stont,
so wort hi weder al verjonct.

Sijn spise moet opter eerden sijn:
so vlieghet hi van der sonnen schijn,
hi stoot sijn neb op enen steen,
dat doet die edel aern alleen.

Hi vlieghet op enen berch groot,
daer schouwet hi sijns heren bitter doot.
sijn herte was so seer ghewont,
doe hi onder den cruce stont.

Hem was so wee in sinen moet,
doe hi sach dat rode bloet,
dat van boven nederran
al van dat edele soete lam.

[p. 99]

8.

Enen groten schat wert hem bevolen,

 

dat en si ons niet verholen:

 

dat was die edele moeder fijn,

 

die soude hi nemen in die hoede sijn.

 

 

9.

Dese ghifte eighet danc,

 

al was die wissel al te cranc,

 

want voor den heren wert haer den cnecht,

 

dat lot en viel niet al te recht.

 

 

10.

Die aern vlooch op mit sinen schat,

 

hi keerde weder in die stat,

 

hi moeste daer laten sinen heer,

 

dien hi van herten minde seer.

 

 

11.

Die aem sprac dicke mit soeten sin:

 

och kinderkijns, nu hout die min!

 

dat leerde mi die meister goet,

 

want doedi dat, het is ghenoech.

 

 

12.

Doe hi ghenakede sijnre doot,

 

doe wert hi weerdelic ghenoot:

 

nu comet gheminde int rike mijn,

 

ende werschappet mitten broederen dijn!

 

 

13.

Die aerne vlooch op mit siele ende lijf,

 

so tughet ons die heilighe schrift.

 

men vant sijn graf nae sijnre doot

 

wonderlic vol hemelsbroot.

 

 

14.

Dese aern die moet ons wesen bi

 

in allen tiden waer dattet si,

 

sonderlinghe in onser doot

 

ende brenghen ons in die blischap groot!

B. 82. - Hs. 2, 2. minne - 4, 4. verjoget - 9, 1. yget - 9, 3. oer (haer) - 11, 2. minne.