Horae Belgicae

[p. 74]

¶ Nr. 30.

Dit is die wise:
Ic sie die morghensterne,
mijns lieves claer....

Maria connighinne,
mijn troost, mijn toeverlaet,
vercrijcht mi uws kindes minne
ende berouwe voor mine misdaet!

So wie iet sal beghinnen
tot sijn lof ende eer,
staet hi niet in der minnen,
het sal hem verdrieten seer.

Och haddic mi begheven,
doe ic out was tien jaer,
in enen gheesteliken leven,
ic waer siner minne veel naer.

Nu mach ic wel beclaghen
ende bewenen mine misdaet,
dat ic aldus veel daghen
verloren heb mijn tijt.

Nu troost mi keiserinne,
Maria, reine maecht,
sterct mi mit uwes kindes minne
ende droefheit van mi verjaecht! -

O mensche, swighet van binnen,
swighet stille ende hoort mi aen,
ende scherpet uwe sinne,
so moochdi mi verstaen.

U claghen ende u begheren
dat hebbic wel ghehoort.
anxt ende droefheit u bekeren,
daer ghi wel minne voor toont.

[p. 75]

8.

Ic sal u minne verwerven

 

van Jesus minen soon:

 

draecht in u herte liever te sterven,

 

dan teghen hem te doen. -

 

 

9.

Och wie sal mi verlenen,

 

also int herte te staen?

 

och hoe sal ic verdienen

 

goede sinnen te ontfaen? -

 

 

10.

Och mensche, waer sijn u sinnen?

 

hoe dwaeldi aldus seer?

 

wilt doch in u dit bekennen,

 

het heeft verdient u heer.

 

 

11.

Ghi en cont dat niet begheren,

 

ist salich tsal u gheschien;

 

mer trouwen soudet u deren,

 

ten schiet u een noch en gheen.

 

 

12.

Waer om so wildi truren

 

ende u verslaen dus seer?

 

hadde god u niet vercoren,

 

ghi en waert hier nimmermeer.

 

 

13.

Ghi moet wel in u herte

 

truren voor u misdaet,

 

mer denket dat mijn sterven

 

veel daer boven gaet. -

 

 

14.

Lof ende eer si u Maria,

 

schoon edele suver maecht!

 

wie hem tot u wil keren,

 

die en wort ooc niet versaecht.

B. 9.