Horae Belgicae

[p. 66]

¶ Nr. 25.

In alle der werelt en vindic niet
noch in den hemel hier boven
dat godes minne boven gaet:
wie cans te volle gheloven?

Wat wille wi nu voortbrenghen iet
van deser hogher minnen!
want si recht uut te kundighen is,
ten can gheen man besinnen.

Nochtans en hoort ons te male niet
van deser minnen te swighen.
van haer so wille wi singhen iet,
op dat wise moghen vercrighen.

Des enghels nijt was hem te swaer,
hi stont in groten striden,
hi gaf consent, hi viel van daer:
des moeste wi alle liden.

Wi waren al om sine misdaet,
wi waren al verloren,
ende ons en was noch troost noch raet,
eer god wert mensche gheboren.

Die tijt volquam ende god ontboot
Marien der jongher maghet
ene niewe botschap, blischap groot,
so dat si wert versaghet.

Ghegroet sijstu, sprac Gabriel,
Maria vol ghenaden!
du salste baren Emanuel:
so heeft sich god beraden.

Maria vrouwe, ontvrucht u niet!
ontfanghet den sone godes!
hi is almachtich diet ghebiet,
wees dancber sijns ghebodes!

[p. 67]

9.

Doe sprac die weerde coninghijn

 

uut al haers herten gronde:

 

ic bin sijn snode deernekijn,

 

mi geschie nae dinen woorden!

 

 

10.

Doe quam die hele godheit daer,

 

Jesus, Marien sone.

 

och laet ons alle vrolic sijn!

 

die mistroost is verdreven.

 

 

11.

Gheboren is dat kindekijn,

 

dat sal ons tleven gheven.

 

dat heeft ghedaen die minne sijn:

 

ghelovet so moet hi wesen!

B. 60. - Hs. 4, 3. voel - 5, 2. fehlt - 6, 3. bosscop - 9, 1. conynginne.