|
| |
¶ Nr. 23.
Dit is die wise:
Heer god, wie sal ic claghen
alle mijn verloren tijt.
men sach nie mere vrouwe,
dat van haer wert ontfanghen
door een ootmoedich woort.
Adam, wilt niet verlanghen,
ghi wort daer bi verhoort.
2.[regelnummer]
Die maghet wert mit kinde,
hi dochte, ic mach wel vlien,
ic en bin die vader niet,
ende gaen heen mijnre straten,
eer mi meer schande gheschiet.
| |
| |
och Joseph, en wilt niet sorghen!
ende blivet beide te gader,
dat god die hemelsche vader
in Marien heeft ghewracht.
hi soude comen sonder spot
ende bringhen sijn tribuut
5.[regelnummer]
Te Bethlehem dat si quamen,
bewijst ons die scriftuur,
een herberghe si vernamen,
men wijsde haer die duur.
si en mochten nerghens inne,
men wijsde haer altijt voort.
die hemelsche coninghinne
en was daer niet ghehoort.
6.[regelnummer]
Een huusken dat si vonden,
dat was seer dunne ghedect,
daer Maria ter selver stonden
haer stedekijn in heeft gheset.
daer wert die maghet moeder,
si ghebaerde een kindekijn,
des menschen vader ende broeder:
hoe mocht hi ons nare sijn?
7.[regelnummer]
Doe tkindekijn was gheboren,
doe weendet al ter stont:
| |
| |
hi heeft den hongher groot;
dat kint is van haven bloot.
si custe hem voor sine mont
noch meer dan dusent werven
dat hi ons soude verlossen:
ghelovet so moet hi sijn!
daer god sijn rust in nam,
paits ons dat godlic lam,
daer vroocht is boven maten,
men vint hier gheen ghelijc!
A. 98. B. 91. Obschon in B. eine bestimmte Weise zu diesem Liede angegeben ist, so wurde es doch gewiss ursprünglich nach der Weise eines andern weltlichen Liedes gesungen, dessen erste Strophe hier nur geistlich umgedichtet ist:
voor mijns liefs vensterkijn.
ic en weet gheen schoner vrouwe,
si hout mijn herte bevanghen,
twelc is so seer doorwont.
mocht ic haer troost ontfanghen,
so waer ic gansch ghesont.
Aus Liedekens - Boeck, Tantwerpen 1544. bei Uhland, Volkslieder Nr. 82. und danach bei Willems, Oude vlaemsche Liederen Nr. 151,
A. Hs. 1, 3. wonder (vrouwe) - 1, 4. dan dede dat kindekijn - 3, 5. ende blijft bi uwen gade - 4, 1. corts (so) - 4, 4. si comen metter spoet - 4, 7. of comen in keisers toorne - 6, 2. dat qualic was ghedect.
| |
| |
7.[regelnummer]
Doe tkindekijn was gheboren,
het weende ter selver stont:
haelt uut u borsten ront!
nu sooch sinen waerden sone,
van den hemelschen dou vervult.
8.[regelnummer]
Si nam hem in haer armen,
si setten op haer schoot,
si custen wel dusent werven,
dat wi die waren verloren
verlost sijn jonc ende out,
om te quiten onsen schout.
B. Hs. 1, 3. daer en was ghene mere vrouwe - 1, 7. Adam en laet u niet verlanghen - 1, 8. u ghebet dat is verhoort - 2, 1. was swaer (wert) - 2, 2. ghene swaerheit was daer mede - 2, 4. hi en hadde des ghenen vrede - 2, 5. hi wilde - 2, 6. hi en was (ic en bin) - 2, 7. ende gaen wanderen sijnre straten - 2, 8. hem (mi) - 3, 1. Mit also soeter talen - 3, 2. dat hem die enghel toesprac - 3, 8. heeft in Marien ghewracht - 4, 5. daer hi hen weer gheboren - 4, 8. die dat alle sijn lant gheboot - 5, 2. so secht (bewijst) - 5, 3. om herberghe dat si baden - 5, 4. 5. fehlen - 6, 4. die maghet moeder wert - 7, 8. dat kindeken - 9. fehlt.
Fast zwei Jahrhunderte lang erhielt sich unser Lied, und so finden wir es denn endlich wieder in: 't Kleyn Paradijsken, Antwerpen by Hendr. Aertssens 1619. II. bl. 17. (in Willems, Oude vlaemsche Liederen Nr. 186.). Es ist sehr lehrreich zu sehen, wie die alten Texte, die sich im Munde des Volkes erhalten hatten, später dem Zeitgeschmacke zu Liebe über- und umgearbeitet wurden, und so mag denn hier dieser spätere Text folgen.
Ten was noyt beter vrouwe,
Dat van haer was gheboren,
| |
| |
2.[regelnummer]
Die maghet ghinck met kinde,
Gheen swaerheyt ghinck haer an.
Hy docht: iek wilse laten,
En trecken mijnder straten,
Eer my schande gheschiet.
3.[regelnummer]
Al van des hemels throone
Blijft toch beyde te gader,
't Is boven menschen kracht,
Dat Godt almachtich vader
In haer dus heeft ghewracht.
4.[regelnummer]
Den koninck groot van machte
Heeft een ghebodt ghedaen,
Dat volghend tet gheslachte
Elck naer die stadt moest gaen
Van daer hy was gheboren,
En brenghen zijn tribuyt:
Quamen te Bethleem waert,
Want daer was Josephs stede,
Maer zy mocht niewers inne,
Men wees haer altoos voort,
En wiert daer niet ghehoort.
6.[regelnummer]
Daernaer hebben zy vonden
Een huys seer dun ghedaeckt,
Daer wert die maghet moeder
Van smenschen soon en broeder:
| |
| |
7.[regelnummer]
Hoe bly was zy van binnen,
Aensiend haer kint minoot,
Zy was vervult van minnen,
En leyt hem op den schoot.
Zy kust hem aen zijn wanghen,
Dat hy quam zijn ghevanghen
Daer Godt zijn rast in nam,
Bidt voor ons al ghemeyne
Daer vreucht is boven maten
|
|
Auteursrechtelijk beschermd