Horae Belgicae

[p. 52]

¶ Nr. 22.

Dit is die wise:
Dies est leticie.

Tis een dach der vrolicheit
al in des coninghes hove.
het heeft ghewonnen ene meit
een kint tot onsen love,
een kint volmaket wonderlic
ende altemael ghenoechelic
nae sijnre menschelicheden.
sijn wesen is onbegripelic
ende altemael onsprekelic
nae sijnre godelicheden.

Die moeder is dochter wonderlic,
die soon die is haer vader.
hoorde iemant segghen desghelic?
hi is god ende mensche tegader.
hi is cnecht ende daer toe heer,
hi is over alle, dat is meer
onbegripelic te vinden;
teghenwoordich ende veer,
al sulkes wonder des groten heer
ten can gheen man besinnen.

Doe voortquam die godes soon
al van der maghet pure,
als van der lelien rosen schoon,
verwondert haer nature.
mer dat een maghet enen soon ghewan:
hi was eer enighes dinghes began,
si was in sinen behaghen,
dat die borsten der reinicheit
gaven melc der kintschelicheit:
dat was seer out van daghen.

[p. 53]

4.

Den wakenden herden god ontboot

 

des nachtes bi haren beesten

 

mit sinen enghelen blischap groot,

 

een coninc gheboren mit feesten,

 

die ghewonnen had een meit

 

ende hadde hem in die cribbe gheleit,

 

in doekerkijn ghewonden.

 

dat kint dat is der enghelen heer,

 

van ghedaenten schoon vele meer

 

dan ie kint wert ghewonnen.

 

 

5.

Een glas al heel dat schijnt daer door,

 

ten breket niet van der sonnen:

 

so heeft ene maghet nae ende voor

 

joncfrouwe een kint ghewonnen.

 

salich is die moeder dan

 

die godes soon ter werelt ghewan

 

god ende mensche te gader.

 

die borsten ooc wel salich waren,

 

die god in sinen jonghen jaren

 

te sughen hadde vercoren.

 

 

6.

In den donkere so wan een meit

 

een soon der sonnen verlichter.

 

dat kint wert in den stal gheleit

 

alre werelde stichter.

 

die moeder hem selven in den doekeren want,

 

die sternen makede hi ter rechter hant,

 

doe hi den hemel wrachte.

 

hi schreide als een kindekijn doet,

 

die wolken dienden hem onder sine voet,

 

doe hi opvoer mit crachten.

 

 

7.

Doe men alle die werelt beschreef,

 

doe ghinc die maghet sware.

 

te Bethlehem dat si doe bleef,

 

si ghenas haers kindes al dare.

[p. 54]

 

als men schrivet, in den hof

 

daer singhen die enghelen godes lot

 

van niewer eerweerdicheden.

 

god hier boven in sijn hemelrijc

 

die gheve ons menschen op eertrijc

 

ende goeden wille ende vrede!

‘Gracias agymus tyby proppter magnum tuam glorie.’

B. 55. - Hs. 1, 3. h.h. gh. een maghet een kint - 3, 9. kynselicheit - 4, 5. een maghet - 4, 6. gelecht - 5, 3. voer ende nae (nae ende voor) 6, 1. maget - 6, 3. gelecht.

Die Übersetzung stimmt ganz mit den 7 ersten Strophen des lat. Textes, wie ihn Mone, Lateinische Hymnen I. Bd. Nr. 47. aus einer Trierer Hs. des XV. Jahrh. mittheilt; das lat. Original hat noch zwei Schluss-strophen.