Horae Belgicae

[p. 50]

¶ Nr. 21.
Dies est leticie.

Tis een dach van vrolicheden
in des conincs hove,
want daer heeft ghewonnen heden
een maecht tonser vrome
een kint volmaeet al wonderlic
ende altemael ghenoechelic
nae sijnre menschelicheden,
die daer is onsprekelic,
ooc daer toe ondacktelic
nae sijnre godlicheden.
Die moeder is dochter wonderlijc
haers soons ende hi haer vader.
waer hoorde iemant des ghelijc?
hi is god ende mensch te gader.
hi is cnecht ende daer toe heer,
hi is over al, dat is meer
onbegripelic te vinden.
teghenwoordich ende veer,
tis groot wonder ende meer,
ten can gheen mensch ghegronden.
Hi was gheboren in der nacht,
der sonnen verlichter.
die prince wert in den stal ghelacht,
alre werelt stichter.
men banten mitten windebant,
die sterren maecti mitter hant
doe hi den hemel wrachte.
hi weende als een jonc kint mede.
den donder die hi in den wolken dede,
doe hi opvoer mit crachte.
Doe voortquam die godssoon
al van der maghet pure
als een leliebloeme schoon,
wonder der nature,
dat een jonghe maghet wan,
die was eer enich dinc began.

[p. 51]

 

hi maecte nae behaghen,

 

dat die borsten der reinicheden

 

gaven melc der kinslicheden

 

den ouden van den daghen.

5.

Ghelijc dat niet en quetst dat glas,

 

daer die sonne schijnt dore,

 

gheloof ic dat si maghet was,

 

daer nae rein ende vore.

 

die moeder is ghebenedijt,

 

si is besloten lichamelijc,

 

die godssoon wert mensch gheboren.

 

die borsten die wel heilich waren

 

die god in sinen jonghen jaren

 

te sughen hadde vercoren.

6.

God den herdekens ontboot

 

des nachts bi haren beesten

 

mit den enghelen blischap groot

 

van des conincs feesten,

 

dat ghewonnen had een maecht

 

ende in der cribben ghelaecht

 

in doekerkijns ghewonden.

 

hi was alre werelt heer,

 

van ghedaente schoonre wel eer

 

en was nie mensch ghevonden.

7.

Doe men al die werelt beschreef,

 

ghinc die maghet mit kinde.

 

te Bethlehem daer si mede bleef

 

ende voortbracht daer dat kinde,

 

dat ons moet schriven in den hove,

 

daer men sijn glorie sinct mit love

 

van sijnre waerdicheden:

 

god hier boven van hemelrijc

 

verleen ons menschen op aertrijc

 

van goeden willen vrede!

A. 19. 1, 1. vrolicheit - 3, 3. gheleyt - 5, 1. quest - 6, 7. doelkijns (doekerkijns) - 6, 9. welneer. Die Übersetzung hat eine von dem lat. Texte bei Mone, Latein. Hymnen I. Bd. Nr. 47 abweichende Reihenfolge der Strophen und zwar also: 1 = 1. 2 = 2. 3 = 6. 4 = 3. 5 = 5. 6 = 4. 7 = 7.