Horae Belgicae

[p. 30]

¶ Nr. 8.

Dit is die wise:
Meieraen, du biste een edele cruut,
och cruut boven allen....

Laet ons nu loven den godes soon!
hi is ghecomen uut sinen troon,
hi heeft die sonders den vader versoont.

Uut sinen scrifturen hebben wi vernomen
die sake waer om hi woude comen,
hi quam te soeken dat dwalende schaep.

Die enghel ghesant uut godes troon,
hi quam tot Marien der maghet seer schoon,
den godeliken raet verclaerde hi haer.

Maria een kint suldi ghebaren,
van wes aensichte sullen vervaren
die bande der ouder ghevanghenschap.

Maria die wert mit anxte bevaren
van die grootheit der niewer maren:
si wert ghetroost, si gaf consent.

Doe quam die coninc in haer ghespringhen,
want hi en conde niet langher bedwinghen
die hitte der godeliker mildicheit.

Die dochter van Syon stont doe gheladen
mit edelre vrucht, die soude versaden
die hemel, die helle ende al eertrijc.

Si was seer schamel, cuusch ende reine,
ootmoedich, minlic, gheerne alleine,
waer om si baerde den godes soon.

Als si haers kindes dan was ghenesen,
so heeft si hem groot eer bewesen,
si booch haer cnien, si bede hem aen.

Si stont verclommen van groter weerden
van den exempel dat si daer leerde,
dat god des hemels lach in den stal.

[p. 31]

11.

Si nam hem mit weerden in haren armen,

 

si want hem in sletteren mit groten ontfermen,

 

dat kint beschreide daer onse misdaet.

 

 

12.

Die enghelsche schaer quam doe van boven,

 

mit sanghe begheerden si dat kindekijn te loven,

 

si ringdent al om mit hemelscher feest.

 

 

13.

Als claerheit der sonnen so blencte die nacht,

 

den goeden menschen wert vrede ghebracht,

 

der blischap ghelijc en was nie ghehoort.

 

 

14.

Daer was ooc Joseph Marien behoeder,

 

hi stont verschricket van groten verwonderen,

 

hi merkede die werken des godeliken raets.

 

 

15.

Die herden devoot quamen doe ghelopen,

 

daer si die enghel toe hadde gheroepen,

 

si vonden dat kint, si eerdent als god.

 

 

16.

Comet nu ende schouwet den coninc Salomoon!

 

die stal is sijn borch, die cribbe sijn troon,

 

dat herschap is Joseph mit sijnre huusvrou.

 

 

17.

O stal, o cribbe, o doeken Cristi,

 

begheerten der hoocheit bestraffe ghi,

 

die weelden des vleisches ende alle ghemac.

 

 

18.

O claer exempel der heilicheden,

 

hoe groot armoede hebdi gheleden!

 

een forme des levens bewijsdi ons.

 

 

19.

Wie hem vervremdet van desen spieghel,

 

hi breket in hem dat godelike sieghel,

 

hi wort ontformt, hi wort onterft.

 

 

20.

Nu moet ons allen dit kint verbliden

 

ende gheven ons vrede in onsen tiden,

 

hem si eer in ewicheit!

B. 72. - Hs. 6, 3. die hette - 9, 3. buugden (booch) - 18, 1. hilicht -.