Horae Belgicae

¶ Nr. 200.
Die vier Pilger.

Hoort vrienden, luistert naer dit lied,
gy christelyke scharen!
wat dat vier gasten is geschied
die kameraden waren:
zy maekten samen eenen band
om te bezoeken 't heilig land
en niet weêrom te keeren,
zy zagen 't graf des Heeren.
Hun blyden tocht is haest vergaen
in groote tribulatie,

[p. 354]

 

want eenen schrik kwam hun daer aen

 

door duivelsche temtatie:

 

twee tigers kwamen met getier,

 

de gasten riepen alle vier:

 

‘o God, wat komt ons tegen

 

op dees bedroefde wegen!’

3.

‘Laet my alleen op deze baen!’

 

sprak een met groot bezwaren,

 

‘'k en ben te biechten niet gegaen

 

den tijd van negen jaren.

 

voorwaer myn zonden zyn zoo groot,

 

reist gylie met u dryen voort,

 

want God die mocht u plagen

 

voor myn voorleden dagen.’

4.

Toen spraken d'ander dry getrouw:

 

‘en wilt niet droevig wezen!

 

de litanie van Ons Liev' Vrouw

 

zullen wy voor u lezen.’

 

de tigers zijn verdwenen ras,

 

en daar het hun begeerte was

 

zy trokken voort te samen

 

tot z' in Jerusalem kwamen.

5.

Zy kregen daer na biecht en boet

 

het vleesch en bloed des heeren,

 

want hun berouw oprecht en goed

 

bleek ook in 't wederkeeren.

 

de gast weleer vol zonden groot

 

bleef dicht by Barcelone dood,

 

daer lag hy bloot van leden,

 

een geest kwam op getreden.

6.

Hy sprak: ‘o gasten! wilt nu saen

 

uw dooden vriend begraven,

 

doch doet hem eerst dit schoon hemd aen,

 

reist dan langs bosch en hagen,

 

en vreest niet meer voor ongeval,

 

ik weet wie u bewaren zal.

 

de litanie blyft lezen

 

gelyk gy deedt voor dezen!’

[p. 355]

Vlämisch: van Paemel's Liedersamml., und daraus abgekürzt bei Willems Nr. 132.

¶ 2, 5. getier, Getobe - 3, 6. gylie, gy lieden, ihr Leute, d.i. ihr - 3, 8. voorleden, vergangen - 4, 5. verdwenen, verschwunden - 6, 1. saen, sogleich Huydec. op St. 1, 375. mhd. sâr, sân, sâ Fundgr. 1, 388. - 6, 5. ongeval, Unglück.