Horae Belgicae

[p. 344]

¶ Nr. 198.
Die himmlische Nachtigall.

Ic wil mi gaen vermeiden
in Jesus liden groot,
van daer en wil ic niet scheiden,
int leven noch in die doot.
Tis een prieel met bloemen
bedaut met menighen traen:
och mochtic daer in comen!
mijn truren waer al ghedaen.
Men hoort den nachtegael singhen
al onder den scherpen doren,
sijn herte is vol van minnen,
die wilt die mach het horen.
Een liedeken heeft hi gheheven
al onder den doren groen:
‘o vader, willet hen vergheven!
si en weten niet wat si doen.’
Die schaker bat om vrede,
hi mocht wel hebben prijs;
die nachtegael sinct: ‘noch heden
suldi sijn int paradijs!
O vrouwe, siet hier dinen sone!
Joannes, die moeder dijn!
ic hebse u bevolen,
wilt haer behoeder sijn!’
Hi sanc wel also hoghe:
‘mijn god, waer om laetstu mi?’
sijn herte wert hem droghe,
te drinken begheret hi.
Men schanc hem daer te drinken
edic met galle ghemenct,
sijn hooft dat liet hi sinken,
hi sprac: ‘vervult is alle dinc.

[p. 345]

9.

O vader, in uwen handen

 

beveel ic minen gheest.’

 

met also soeten sanghe

 

voer hi in een ander foreest.

10.

Hi liet die violette

 

al onder den cruice staen,

 

die hem te Nazarette

 

so ootmoedelic hadde ontfaen.

11.

Hi liet die open rose

 

aent cruice hanghen so root,

 

haer bladerkens liet si risen:

 

die nachtegael bleef van minnen doot.

Liedekens ende Leysenen, Antw. 1539. bl. xc^a (Hor. belg. 2, 50. Willems Nr. 206). Vgl. das ältere Lied: Och hoe lustelic is ons dic coele mei ghedaen, Hor. belg. 10, Nr. 104.

¶ 1, 1. sich vermeiden, sich erfreuen, Hor. belg. 8, 3. - 2, 1. prieel, Anger, Hor. belg. 8, 2. - 8, 2. edic, Essig - 9, 4. foreest, Forst, das frz. forêt - 11, 3. risen, fallen; auch unser reisen, mhd. rîsen in derselben Bedeutung: das Laub reist von den Bäumen, s. Schmeller baier. Wb. 3, 129.