Horae Belgicae

[p. 342]

¶ Nr. 197.
Jesus und Johannes.

Lestmael op eenen zomerschen dag,
maer hoort wat ik bevallyks zag
van Jesus en sint Janneken!
zy speelden met een lammeken
al in dat groen geklaverd land,
met een papschoteltjen in hun hand.
Hun witte vette voetjens die waren bloot,
hun lippekens als korael zoo rood;
die zoete vette praterkens
die zaten daer by de waterkens;
het zonneken scheen daer alzoo heet,
zy deden malkaer in 't melksken bescheed.
D'een troetelde het lammeken zyn hoôt,
en d'ander kittelde het onder den poot.
het lammeken ging springen,
sint Janneken ging zingen,
zy huppelden en truppelden door de weî,
en dees twee krollebollekens dansten alle beî.
En als het dansen was gedaen,
zoo moest het lammeken eten gaen,
en Jesus gaf het wat brooiken,
sint Janneken gaf het wat hooiken:
ter wereld en was er nooit meerder vreugd
dan dees twee couzyntjens waren verheugd.
Sint Janneken zyn klein neefken nam
en zette hem boven op het lam:
‘schoon manneken, gy moet ryden!
ik zal u naer huis gaen leiden,
want moederken zoude zyn in pyn,
waer dat wy zoo lang gebleven zyn.’
Zy zaten en reden al overhand,
en rolden en tuimelden in het zand,

[p. 343]

 

en deze twee klein jongeskens

 

die deden zulke sprongeskens!

 

en al de kinderkens zagen 't aen,

 

tot dat ze ten lesten zyn t'huis gegaen.

7.

De moeder maekte op staende voet

 

van suiker en melk een pappeken zoet.

 

daer zaten de twee papbaerdekens!

 

daer aten de twee slabbaerdekens!

 

zy waren zoo vrolyk en zoo bly,

 

geen konings banket en heeft er by.

8.

Na tafel dankten zy Onzen Heer

 

en vielen op hun kniekens neêr.

 

Maria gaf hun een kruiseken,

 

daertoe een suikerhuiseken,

 

en zong hen stillekens in den slaep,

 

en naer het stalleken zoo ging het schaep.

Vlämisch: Fliegendes Blatt aus Antwerpen bei Wïllems Nr. 134. Ein nur wenig davon abweichender Text in Wolf's Wodana bl. 184-186 nach einer alten Ausgabe des ‘masker van de wereld’, worin mitunter bessere Lesarten. Bei Willems 2, 3. paterkens - 4, 3. broeyken - 4, 4. hoeyken - 7, 3. daer zaten toen die p. - 7, 4. daer aten die sl. - Steht auch in Passi, Paesch, en Pinxter - Gezangen, Amst. 1722, ziemlich ebenso. 8, 3. 4. Maria zag 't met vreugden aen, en heeft haer beî te rust doen gaen. - Neuerdings auch noch in Chants populaires des Flamands de France par E. de Coussemaker Nr. 39, stimmt fast ganz mit Willems Nr. 134, nur 7, 6. met hun moederken aen hunne zy, und 3, 1. für hoót hoor, Ohr!

¶ 1, 5. geklaverd, mit Klee bewachsen - 2, 3. praterkens, Schwätzer - 3, 1. troetelen, liebkosen - 3, 1. hoôt für hoofd, Kopf, mnl. Stoke 3, 294; bei de Coussemaker in hoor verwandelt, was dann oreille übersetzt wird - 3, 5. weî für weide - 3, 6. beî für beide - krollebol, holl. krulbol, Krauskopf - 4, 3. brooiken für broodken - 4, 4. hooiken, Heu - 6, 1. overhand, holl. overhands, nach der Reihe, eins ums andre - 7, 3. papbaerdeken, Pappbärtchen - 7, 4. slabbaerdeken, Sabberbärtchen - 7, 6. heeft er by, kommt ihm bei, gleicht ihm.