Horae Belgicae
(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 207]
| |
met ener schoner vrouwen,
si heeft mijn hert in bedwanc.’
2.[regelnummer]
Hi nam dat maechdeken bi der hant,
al bi der witter hant,
hi leidese op een einde,
daer hi een beddeken vant.
3.[regelnummer]
Daer laghen si twee verborghen
den lieven langhen nacht
van savonts tot den morghen,
tot dat scheen den lichten dach.
4.[regelnummer]
‘Wel op, ridder coene!’
sprac si, dat meisken fijn,
‘keert u herwaerts omme,
mi wect een wilt voghelkijn.’
5.[regelnummer]
‘Hoe soude ic mi omkeren,
mijn hooft doet mi so wee!
en waer dat niet gheschiet,
ten schiede nemmermeer.
6.[regelnummer]
Had ic nu drie wenschen,
drie wenschen also eel,
so soude ic nu gaen wenschen
drie rosen op enen steel.
7.[regelnummer]
Die ene soude ic plucken,
die ander laten staen,
die derde soude ic schenken
der liefster die ic haen.
8.[regelnummer]
Aen ghene groene heide
daer staen twee boomkens fijn,
die ene draecht noten muschaten,
die ander draecht naghelkijn.
9.[regelnummer]
Die naghelen die sijn soete,
die noten die sijn ront:
wanneer so sal ic cussen
mijns liefs roden mont?’
10.[regelnummer]
Die ons dit liedeken sanc,
so wel ghesonghen haet,
dat heeft ghedaen een lantscnecht:
god gheve hem een goet jaer!
| |
[pagina 208]
| |
Antw. LB. 1544. Nr. 97. - Dr. 1, 4. si heeft mijn herteken bevaen. - Ursprünglich wol zwei Lieder: Str. 2-5 gehören zusammen, u. dann wieder Str. 1, 6-9. Die Reime staen: haen (hebbe) u. haet (heeft): jaer, so wie das in deutschen Liedern übliche sich (4, 2 sprach sich ein mägdlein fein), weisen auf eine deutsche Quelle zurück. |
|