Horae Belgicae


¶ Nr. 102. Ein wohlgebornes Kind. 1.[regelnummer] Het ghinghen twee ghespelen breken ende lesen bloemen. daer bi daer stont dat groene wout, daer songhen die voghelkens jonc ende out, daer laghen die twee verhouden.
[pagina 206]
2.[regelnummer] Die ene ghespele ter anderen sprac: ‘ghespele, nu wilt mi raden! hier is enen ouden man, die is creupel ende daer toe lam, die mi so gheerne name.’ 3.[regelnummer] ‘Nemet ghi enen sulken man, so is uw sorghe sware. nemet enen jonghelinc, een so wel gheboren kint, die is u best ghename.’ 4.[regelnummer] Die jonghelinc in der doren stont, die schone was daer inne: ‘mach daer niet een jonghelinc, een so wel gheboren kint comen in uwen sinne?’ 5.[regelnummer] ‘Ja, die in mijn sinnekens comen sal, die is noch ongheboren. nu rijdt, goet ridder, waer ghi wilt! alle dat goet dat ghi aen mi spilt, dat is ooc al verloren.’ 6.[regelnummer] ‘Ende want dat al verloren is, dat sal u noch wel rouwen, ende sal ic al mijn grote goet, minen vrischen hoghen moet verteren met schonen vrouwen.’ Weimar. Hs. 1537. Nr. 39. - Hs. 1, 4. singenn - 5, 4. (spilt). ¶ 5, 4. spillen, spilden, verschwenden.