Horae Belgicae

¶ Nr. 88.
Liebesgedanken.

‘Ik wou dat alle de boomkens bloeiden
die daar in de wilde woude staan,
behalven een klein boomken,
dat en kander geene loveren ontfaan.’
Wat zoude ik loveren dragen,
ik en heb er geen wortelkijn.
mijn zoete lief is uit den lande,
hei! hoe zeere verlanget mijn!
Ik en magze zien noch hooren spreken,
hei! quaa klappers die benijden dat's mijn.

[p. 191]

 

ik wou dat alle de quaa nijders

 

en quaa klappers waren over den Rijn!

4.

En ik met mijn zoete waarde liefjen

 

waar gesloten in een duister kamerkijn,

 

hoe luttelijk zoude ik vragen,

 

hei! wanneer het schoon licht dag zoude zijn!

5.

Het daget in het Oostnoordoosten,

 

hei! dat doeter mijn jong hertje zoo wee:

 

te scheiden van mijn zoete liefjen,

 

hei! dat breekter mijn jong hertje aan twee.

 

 

6.

Ten einde van mijn liefjens hoofden

 

hei! daar staater noch een kofferkijn,

 

en daar leit inne besloten

 

hei! mijn zoete liefjens trouwetjen van mijn.

7.

Ten einde van mijn zoete liefjens voeten

 

hei! daar staater noch een flesje met wijn,

 

en daar en zal niemand uit drinken,

 

of het zal den alderliefste zijn.

8.

Ten einde van mijn liefs bogaarde,

 

hei! daar staander noch twee boomkens fijn,

 

den eenen draagt nooten muschaten,

 

hei! den ander die draagt nagelen fijn.

9.

Die nagelen smaken alzoo zoete,

 

o de nootjens bennen alzoo rond:

 

ik hooper noch t' avond te kussen

 

hei! mijn zoete liefjens rooder mond.

10.

De nagelen, noote muschaten,

 

hei! dat isser zoo goed malenkruid,

 

dat zullen wij de mooie meisjes schenken

 

hei! wanneer zij zullen zijn de bruid.

Nordholländisch: Scheltema's Samml., Anf. deg 18. Jahrhunderts. Das Lied wird in der Ueberschrift ein ‘altes nord holländisches’ genannt. Es scheint bei Verlobungen oder Hochzeiten gesungen zu sein. Gewürznägelein und Muscatnüsse wurden bei solchen Gelegenheiten der Braut geschenkt, wie der Schluss (10, 3. 4.) deutlich ausspricht. Das malenkruid findet dadurch auch seine Erklärung, es ist an kein mal-

[p. 192]

kruid (Bilsenkraut) der heutigen Spraehe zu denken, sondern vielmehr ein altes maalkruid, dem maalschat entsprechend anzunehmen. Es fragt sich, ob sich nicht am Ende das Kraut in ‘Kraut u. Wein’ Theophilus I. 265. (meine Ausgabe S. 41.) auch so erklären lässt?

Wenn nicht bessere Texte zum Vorschein kommen, wird das Verständniss dieses Liedes schwer zu erreichen sein.

Str. 6-9. finden sich auch häufig in deutschen Volksliedern.

¶ 1, 4. loveren, Mz. von loof, wie Laubern von Laub nicht mehr üblich - 3, 2. klapper, Klaffer, Verläumder - 4, 3. luttelijk, sehr wenig - 9, 1. nagelen, Gewürznägelein, weil die Frucht die Gestalt der Nägel hat.