Horae Belgicae

¶ Nr. 76.
Schön Elschen.

‘Och Elsje, seide hi, Elsje,
wel lieve boele van mijn,
och mochtic bi jou slapen
al in den arrem van dijn?’
‘Bi mijn meucht ghi wel slapen,
bi mijn meucht ghi wel sijn,
maer eerst so moest ic weten
wat datter mijn loontje sou sijn.’
‘Woudt ghi dat gheerne weten
wat datter jouw loontje sou sijn,
tcasteel van Ripermonde,
daer sult ghi vroutje van sijn.’
‘Sal ic daer vrou van wesen,
sal icker daer vroutje van sijn,
so treet al van jouw paerde
en doeter uw wille met mijn!’
De ruiter trat van sijn paerde
al in dat groene gras,
hi speelde met dat moye meisje
so lanc dat si moede was.

[p. 172]

6.

Dat meisje keerde haer omme

 

en si liet over haer gaen

 

over haer sneewitte wanghen

 

so menighen droeven traen.

7.

De traentjes die si weende

 

die deden den ruiter so wee,

 

si vielen hem op sijn hertje

 

veel couder dan haghel of snee.

8.

Si vielen hem op sijn hertje

 

veel couder dan het ijs:

 

hi maecte van dat moye meisje

 

sijn echte ghetroude wijf, ja wijf.

Oudt Amst. LB. bl. 81. mit Weglassung von 3 Strophen nach Str. 5. (Hor. belg. 2, 145. Willems Nr. 68). Oudt Haerl. LB. 16. en 27. druk. - Dr. 1, 2. slaepboele.

¶ 1, 4. arrem, eine noch zu Vondel's Zeiten übliche Dehnung, Vondel sagt auch berreg, wollef, hallifure s. Huydee. proeve 2, 83. - 7. und 8. finden sich auch in einem andern Liede wieder - 8, 4. echte ghetroude wijf, Ehefrau; s. darüber G. van Hasselt's Arnhemsche Oudheden 1, 40-52 unter trouwen.